Ik heb een hele bijzondere relatie (meestal geheel van mij kant afkomende) met mijn kat. Die relatie begon in 2006. Op het hoogtepunt van mijn verslaving zag ik overal beestjes. Grote beestjes, nog grotere beestjes, zwarte beestjes, overal beestjes. Totdat ik er tot mijn grote schrik achter kwam dat anderen die beestjes ook zagen en mijn hele huis vol muizen bleek te zitten. Mijn huis moet één groot muizen-Utopia zijn geweest in die tijd. Met kruimels opruimen en stofzuigen keek ik niet zo nauw in die dagen. Op een gegeven moment waren ze zo gewend aan mijn (beschonken) aanwezigheid dat ze me gezellig tolereerden als ik op de bank zat. Ik moet toch nog een sprankje gezond verstand hebben gehad want op een zaterdagochtend toog ik naar het dierentehuis. Een lief meisje vroeg mij naar mijn wensen: vrouwtje, niet per se een kitten, enigszins sociaal (want dat was ik zelf totaal niet meer), maar vooral heel goed in muizenvangen. Daarna volgde de rondgang door de hokken. Bij de tweede ruimte was het raak. Vanuit de krochten van de ruimte kwam er een broodmager, bijzonder onooglijk scharminkel op mij af. Met een kopje ter grootte van een mandarijntje begon ze me kopjes te geven. ‘Eh, hoe heet deze?’ vroeg ik aan het meisje. ‘Even chippen,’ riep ze vrolijk. ‘Ze heet Yoko Ono, naar de vrouw van… ‘Ja, laat maar zitten, riep ik. ‘Deze wil ik.’ Eenmaal thuis met mijn nieuwe huisgenoot waren de reacties veelzeggend. ‘Ach, wat is ze lelijk!’
Op dat moment werkte mijn dochter als tijdelijk hoofdredacteur bij het magazine Kids for animals, van de dierenbescherming in Den Haag. Iedere uitgave was er een verkiezing van het dier van de maand. Alle kinderen van Nederland mochten een foto insturen. Toen ze de foto en beschrijving van de kat van die maand zag, riep ze uit: ‘Hé, dat is de nieuwe kat van mijn moeder!’ Geloof je het zelf, zeiden haar collega’s! Geen rare reactie als je bedenkt hoeveel katten er in de zomermaanden in de asiels zitten. Toch was het zo.
Yoko leeft inmiddels al 7 jaar in- en ingelukkig in mijn huis en tuin. Binnen een week had het scharminkel alle muizen verjaagd.
LEES MEER...