Wat is je lievelingsfilm?
‘As good as it gets.’

Wat is je lievelingsnummer?
‘My Ever Changing Moods van Paul Weller, maar dan wel de Blue Mood versie.’

Wat is je lievelingsboek?
'Wuhtering Heights van Emily Bronte. Een boek waarin de hoofdpersonen niet eens zoenen of elkaars hand vasthouden, maar vanaf bladzijde één weet je; Heathcliff houdt van Cathy en zij van hem en die liefde gaat nooit meer over, tot op de dag van vandaag. Dan kun je schrijven.’

Heb je ooit iets gestolen? En zo ja, wat?
'Toen ik een jaar of 12 was, ontdekte ik de verzorgingsproducten. Ik had geen rooie cent, maar wilde het toch hebben. Toen heb ik het een en ander gestolen. Ik bewaarde dat gewoon op mijn kamertje in  een tas. Totdat mijn ouders die tas ontdekten en er daar een ‘goed gesprek’ uit ontstond. Ik heb het nooit meer gedaan.'

Wat is de laatste leugen die je verteld hebt?
'Toen ik aan de receptionist in het hotel in Rome vertelde dat we heerlijk gegeten hadden in het restaurant dat hij aan had bevolen. Nooit geweest, maar die man had verschrikkelijk zijn best gedaan.'

Wat is het meest beschamende moment van de laatste week?
'Het woord schamen heb ik uit mijn repertoire geschrapt. Dat is zonde van mijn tijd. Ik heb zoveel beschamende momenten in mijn leven gehad, daar kan ik de rest van mij tijd hier op teren.'

Wat is het leukste moment van afgelopen week?
'Het bezoeken van de Borgia appartementen in het Vaticaan. '

Waar erger je je aan?
'Aan mensen die zomaar (on)onderbouwd iets roepen. Dat is schadelijk, zeker als ze dat via internet verspreiden.' 

Welke bijnamen heb je (gehad) en hoe kom je eraan?
'Ik heb 20 jaar lang Debbie geheten. Ik heb heel lang op een Intensive Care gewerkt waar we op een dag een man opnamen na een brommerongeluk. Deze man woonde in een psychiatrische instelling na een val waarbij hij als kind hersenbeschadiging had opgelopen. Hij had behoorlijk wat letsel en lag verbonden aan de gebruikelijke apparatuur. Waaronder een blaaskatheter (niet onbelangrijk voor het verhaal). Tijdens de opname vroeg de man hoe ik heette. Jolande!, nee, dat vond hij veel te moeilijk. In de instelling waar hij woonde werkte een meisje, dat was ook heel lief en die heette Debbie. Debbie zou hij me noemen. Toen hij een uur op de intensive care lag, belde hij. ‘Debbie, noem eens een getal?’ Het eerste cijfer dat in me op kwam was acht. Met een wijds gebaar sloeg hij de dekens terug en sloeg aan het masturberen… Ongeveer anderhalf uur later, klonk het heel hard over de intensive care. ‘Ja, Debbie, acht keer.’ Later hoorden we van de echte Debbie dat hij sinds zijn ongeluk dwangmatig masturbeerde. Vaak tot bloedens toe Ik ben nooit meer van mijn bijnaam afgekomen.'

Als je een dag een strip- of tekenfilmfiguur zou zijn, wie?
'Heathcliff, vanwege de prachtige naam (Wuthering Heights) en het feit dat het een kat is.'

Waar schaam je je een beetje voor, maar doe je nog steeds?
‘Ongeduldig zijn.’

Wat is je allerslechtste gewoonte?
‘Niet op kunnen houden met waar ik mee bezig ben. Meestal is dat werk.
In één woord: roken’

Wat vind je het leukste aan je werk?
‘Het creatieve proces. Dat geen dag ooit hetzelfde is. Iets zien uitgroeien van een idee, tot een product dat in de winkel ligt. De interessante mensen die ik ontmoet.’