Duizenden, misschien wel tonnen diëten zijn er op deze wereld. Ik heb er veel geprobeerd. Van Sonja Bakker tot de citroensapkuur – da’s geen dieet, maar zelfkastijding – en van de meeste producten weet ik inmiddels uit mijn hoofd hoe veel calorieën het bevat, omdat ik jarenlang calorieën heb geteld. Breaking: het heeft allemaal geen flikker uitgehaald.
Dus ik heb besloten niet meer te diëten, me niet meer aan lijstjes of wat dan ook te houden. Het slaat al snel om in een obsessie en als ik die dan eindelijk weer los heb kunnen laten (ik weet de calorieën van producten nog wel, maar ik tel ze niet meer bij elkaar op) dan heb ik weer een mislukte poging achter de rug. Daar word je ook niet vrolijk van.
Als iemand apetrots over zijn of haar crashdieet vertelt, dan kan ik diegene wel door elkaar schudden. Nee, natuurlijk is het niet goed om tien weken lang slechts duizend calorieën per dag te eten. Hallo spaarstand, hallo extra kilo’s op de langere termijn. En nee, koolhydraten zíjn niet ongezond. Je moet alleen geen half brood per dag in je mik proppen. Van mensen die geloven dat je in een maand vijftien kilo af kunt vallen, vraag ik me echt af of ze überhaupt een IQ hebben. Om een kilo vet te verliezen, moet je 7000 calorieën meer verbranden dan je binnen krijgt. Vijftien kilo in dertig dagen is dus níet realistisch, een leugen en superongezond als het wel lukt. Als het niet lukt, zal je boos zijn op jezelf omdat je hebt ‘gefaald’. Misschien ga je dan zelfs weer snaaien omdat het toch allemaal al verkloot is. Hallo vicieuze cirkel.
Als ik hierover met mensen in discussie ga, ben ik een betweter. Als hun ogen naar mijn buikje afdwalen zie ik ze denken: ‘Lekker laten lullen, die vetkees. Ze heeft er de ballen verstand van, da’s wel duidelijk.’
Nou ja, liever dat dan obsessief calorieën tellen. Ik ben heel slecht met cijfertjes namelijk.
LEES MEER...