Er zijn weinig feesten die anders zijn geworden nu ik niet meer drink. Met kerst zit ik net zo gezellig met een colaatje. Oud en Nieuw vind ik eigenlijk best stom, met Pasen drink je jus en zoek je chocolade eieren. Maar dan carnaval. Als er een feest is dat ik mis met heel mijn rood-wit-gele hart is het carnaval. En nee, lieve mensen boven de rivieren: carnaval draait niet om zuipen. Carnaval is het feest van verbroedering. Ik kom uit Oeteldonk en drie dagen lang (eigenlijk 6, maar die zijn niet officieel) zijn er geen rangen of standen en zijn alle Bosschenaren gelijk. Daarom dragen wij ook geen pekskes, maar een kiel. En vooruit: dat vieren we door ontzettend veel te zuipen.
Ik heb twee jaar lang geprobeerd om nuchter carnaval te vieren en loog ook twee jaar lang stoer dat carnaval heus nog wel leuk is met een Fanta Orange. Twee jaar lang sprong ik mee, danste ik alsof ik ‘m ook goed had hangen en negeerde ik de tranen in mijn ogen wanneer een grote kerel weer vol op mijn tenen ging staan, of een vol blad bier over me heen kieperde. En terwijl ik dan in de superlange rij voor de wc stond, samen met kotsende elfjes en tongzoende koeien, keek ik stiekem op mijn horloge; Moe, want hossen (stom woord) op Sprite is echt dodelijk vermoeiend, en lichtelijk geïrriteerd door alle stomdronken Oeteldonkers en vrienden met wie je geen gesprek meer kon voeren, vond ik dat ik door moest gaan.
De laatste jaren werkte ik gewoon tijdens carnaval en dan zag ik vanachter mijn bureau om tien uur s’ ochtends de eerste stoet mensen richting de stad vertrekken; schor en uitgelaten, want man, wat voelden ze zich vertieft. Maar iedereen weet: na het tweede biertje kikker je weer op en kende er zo weer een dag tegenaan. Het klinkt ontzettend sneu voor een vrouw van bijna 34, maar soms zat ik met tranen in mijn ogen naar dat tafereel te kijken. Ik mis die uitgelatenheid, dat drie dagen lang compleet loslaten en je overgeven aan de gekte. Dat je ineens arm in arm staat te huilen met een volslagen vreemde op Anoesjka.
Niet alles hoeft altijd positief te zijn en je mag soms ook best toegeven dat er ook een schaduwzijde aan een nuchter leven zit. Ik ga dit jaar naar de optocht kijken met Roos en Teddy, omdat ik vind dat het bij de opvoeding hoort en ik wil laten zien hoe mooi carnaval is. Maar ik ga wel met pijn in het hart, omdat ik voel dat ik er niet meer bij kan horen. Oeteldonk, ik mis je. Lieve Bosschenaren, geniet volgende week, gooi alle remmen los, knuffel met iedereen die je tegenkomt en geniet van die dagen dat Den Bosch op zijn allermooist is. En drink er een voor mij.