Een van mijn grootste struikelblokken is planning. Ik ben zo iemand die al afgeleid is als ik ergens een pluisje zie dwarrelen. De website moet gevuld worden, ik moet een recensie schrijven, een interview uitwerken, een reis naar London plannen voor een reportage, de columnisten bellen en thuis zit ik met een verhuizing. Het is vrij eng hoe mijn hersenen werken. Dan komt er een te recenseren boek binnen dat toevallig roze is. Dan denk ik; Ha. Roze. Barbapappa. En dan kan ik zo uren zoeken naar een roze barbappa mok. Voor in mijn nieuwe kast, weet je wel. Dat die kast nog niet geverfd is, boeit niet. Nee, die mok moet erin.
Het idee dat ik me niet kan concentreren zoals andere mensen dat doen, maakte me altijd heel boos. Ik ben toch geen debiel. Waarom kan een ander urenlang met een koptelefoon op een verhaal uitwerken terwijl ze verwoed op de toetsen slaan en zit ik na drie minuten schrijven te mijmeren over welke kleur ik de kast moet gaan verven. Want ik moet ook een nieuwe bank hebben. Wacht; dat Google ik even. En eigenlijk wil ik de muren ook nog verven. En bij die nieuwe bank past die ene lamp perfect, die ik drie jaar geleden in een woonblad zag staan. Dat Google ik ook even.
U leest; lijstjes waren broodnodig. Nu mag ik van mijzelf best dingen bedenken, maar die schrijf ik dan op. Als alles van mijn serieuze to do lijstje af is en verdwenen is onder gelukzalig dikke strepen, dan mag ik urenlang op het internet struinen naar mokken en andere onzinnige klets.
Ook deze blog stond op mijn werklijst en daar mag ik nu een dikke, vette streep doorheen trekken. Al heb ik wel een klein beetje gespijbeld, want bij het noemen van lampen, banken kreeg ik nog veel meer ideeën die ik even moest onderzoeken. In de pauze, dat dan weer wel.
Groetjes
LEES MEER...