We rijden tot in de nacht door naar Chicago en dat wordt onze eerste stop. We gaan ontbijten in een drukbezochte diner en ja hoor, Nederland tegen US op het grote scherm. Blijer kun je mij op dat moment niet krijgen. We kijken de wedstrijd en je merkt het verschil van een andere staat. Een goed bedeelde staat wel te zeggen en daardoor anders dan Detroit. Maar nog steeds met warmte en niet geheel onbelangrijk: in de stad Chicago hebben ze een gevoel voor humor. We gaan verder, de staat Illinois uit en door naar Nebraska. We besluiten een motel te zoeken en uit te rusten. Ik vind er eentje. Deze overnachting ga ik niet vergeten. Iedere Amerikaanse serie of film die ik ooit heb gezien, waarin de hoofdrolspelers op de vlucht zijn of iets dergelijks, laat altijd een motel zien waarvan je denkt wooooh dat is best wel creepy en dit was er zo eentje. Hoogpolig tapijt, drie sloten en een ketting op de deur, een oude TV, een bevroren zwembad (was echt heel koud) en een ijs- en frisdrankmachine naast de deur. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik heerlijk heb geslapen.

We zijn echt in een gat terechtgekomen en er is in de ochtend maar één plek open waar we iets te eten en koffie kunnen krijgen. Geloof het of niet, ik heb eindelijk een fatsoenlijke kop koffie te pakken. We besluiten af en toe wat korte stops te maken tijdens het rijden. Het uitzicht onderweg is werkelijk adembenemend. We willen beide nog een meeting pakken, dus ik zoek. In Utah (nog steeds ijskoud) vind ik een meeting. Ik besluit een klein plaatsje uit te zoeken om Will een goed beeld te geven over de verschillende soorten en vormen van herstel binnen ons fellowship en ik ben zelf ook heel nieuwsgierig. Ik ben trouwens echt heel erg dankbaar voor Google Maps! Vroeger deed je dit met een papieren uitvouwbare kaart en een meeting vond je door telefonisch contact op te nemen. Gelukkig is dit niet aan de orde en dat is maar goed ook, want zo had ik nooit iets gevonden. We parkeren bij een kerk en daar staat een man voor de deur. Hij is de greeter van de groep. Ik stel me voor en vraag naar de AA-meeting. ‘Welcome! Your in right place. My name is Gary. We’re in the basement where they usually put us’, zegt hij met een schaterende lach. ‘Just take the stairs down on the left.’ Dat doen we.

Volgende keer meer!
Liefs, Tati