Gisteren was er weer een nieuwe aflevering van Verslaafd! op tv. Het ging deze keer over Claudia die verslaafd is aan alcohol en speed. Als verslaafde in herstel zijn mijn oren extra gespitst op de antwoorden die ze geeft en vooral op haar non-verbale communicatie. Vrij snel in het begin bekroop mij het gevoel dat het niet ging lukken en helaas had ik gelijk. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat ze een paar keer heeft gesolliciteerd bij een groot bedrijf hier in de buurt, maar dat ze elke keer afbelde en nooit is komen opdagen. Ik hoop van harte dat er ooit een follow up van het programma komt waarin een stralende Claudia is te zien die de knop in haar hoofd, te goede, heeft kunnen omdraaien. Maar ik ben bang van niet. In het begin van deze programmareeks wilden mensen mij ook opgeven. Ze waren net zo radeloos als de familie van Claudia. Gelukkig hebben ze dat niet gedaan want ik had geweigerd. Ik was er nog niet klaar voor om de knop om te zetten dat duurde nog een tijd, maar het lukte en dat is nu bijna zes jaar geleden.
Alcohol was mijn vijand, en nu was alcohol heel even mijn vriend. Nee, ik heb geen terugval gehad, maar wel een verzopen smartphone.
's Morgens de dag beginnen met koffie en een papieren versie van de krant is heerlijk. Er komt een appje binnen en pats koffie over de telefoon en krant. Het resultaat was dat het gehoor gedeelte het niet meer deed, en de krant niet meer echt leesbaar was.
Telefoon laten repareren, lukte niet. De laatste redding was een alcohol-bad. De reparateur had ook daar niet echt zijn hoop op gevestigd. De conclusie was…een nieuwe smartphone. Ik kon wel janken.
Maar omdat wonderen de wereld nog niet uit zijn, gelukkig, ging mijn smartphone na een goede nachtrust weer heel voorzichtig werken en eureka alles doet het nu weer.
Ik zie hier de humor wel van in. Alcohol was bezig mijn leven te verwoesten en red nu het leven van mijn telefoon en in beide gevallen ben ik blij.
Ik hoop dat ik straks weer blij ben als ik naar de kapper ben geweest. Het zit daarna toch anders dan ik in gedachten had, maar alles beter dan wat het nu is. Zoonlief moet ook mee en riep meteen: 'Oh shit nee hé, dan krijg ik morgen op school een APK keuring.' Ik kijk hem vragend aan. Het is een soort regel op school dat als je naar de kapper bent geweest, de hele klas, en dat zijn er nu 19, je een klap op je achterhoofd mag geven. In gedachten ben ik al de EHBO doos aan het vullen die ik straks stiekem in z’n rugzak stop.
05/11/2018
LEES MEER...