Goede terugblikken

Tussen de afsluiting van 2019 en de aanvang van 2020 is het een universele tijd voor bezinning en vooruitkijken. De goede voornemens staan hijgend voor de deur te wachten tot ze eindelijk vrij het nieuwe jaar in mogen vliegen.

In mijn wereld bouw ik vrijwel automatisch goede voornemens om tot opgelegde eisen in plaats van vredelievende intenties. Ik zal dan ook geneigd zijn om alles in het werk te stellen om aan mijn eigen hoge lat te voldoen. Vechtend, knokkend, springend, enthousiast en uiteindelijk uitgeblust. Om vervolgens mijn kop te stoten als het me niet lukt. Minder snoepen, meer deo gebruiken en nu eindelijk eens echt die ass-saver op mijn racefiets bevestigen zijn geen dingen die ik mij voornemend ben. Daarvoor hou ik teveel van koek en chocola in alle soorten en maten, kan ik mijn eigen sport-zweet-walm aardig waarderen en vind ik de modder in mijn nek tijdens het fietsen best lekker. Wanneer ik mij iets voorneem, ga ik voor de grote zaken. De hoge lat! 

Zo was ik het laatste half jaar van 2019 voornemens om de afgelopen feestdagen met een fijne partner door te brengen. Dat die partner niet te vinden was in mijn dates en bijbehorende datingapps was de eerste teleurstelling. Toen ik hem ook niet vond op mijn werkterreinen (en dat zijn er best veel), was dat dreun nummer twee. En toen bleek dat ik ook nieuwe hobby's kon aangaan, maar daar wederom geen partner aan de haak wist te slaan, was ik even flink uit het veld geslagen. Ik kon niet aan mijn eigen voornemen voldoen. En zo werd een mooi streven een bron van frustratie.

En dus doe ik het nu eens anders. Ik besluit dit jaar eens goed terug te blikken in plaats van mij iets voor te nemen. Met terugwerkende kracht kijk ik naar wat ik heb bereikt in 2019. En dat is meer dan ik voornemens was. Zo heb ik als belangrijkste stap toch echt mijn verslavende relatie met P durven loslaten. En ook de daarbij horende relatieverslaving. Dat had aardig wat voeten in de aarde wat het loslaten en afkicken betreft, maar ik heb het geflikt!

Ik heb daarna de stap durven zetten om zo af en toe te daten en mijn referentiekader wat mannen betreft iets op te vijzelen. En te oefenen met mijn grenzen en gevoelens. Dat zorgde voor hilarische situaties waarbij mijn date met een glazen oog het meest tot de verbeelding sprak. (Je zou er maar naast wakker worden, of hem van het nachtkastje horen rollen). Ook een zomerliefde met de Spaanse E behoorde tot een mooie ervaring. En het verbreken van dezelfde relatie omdat het voor mij niet werkte, ook.

Daarnaast heb ik mijn eerste project als freelancer durven aangaan en met goed gevolg voltooid. En ben ik begonnen met een nieuwe baan. Ik heb mijn columns met tekeningen mogen publiceren op diverse plekken. Ik heb mijn boek afgerond (en ben nog steeds naarstig op zoek naar een uitgever die het aandurft om mijn schrijfsels met tekeningen een plekje in de boekwinkel te gunnen!). Ik heb met mijn artikelen over codependentie, narcisme, relatieverslaving en complex trauma in totaal ruim 380.000 lezers weten te bereiken. Ik heb een mooie cursus Freelance Magazine Writing cadeau gekregen. Én afgerond. Ik heb een supertrip naar Malaga gemaakt met mijn twee lieve dochters. Ik ben mezelf gaan ontwikkelen als heuse pubermoeder. Ik heb veel mooie momenten meegemaakt met mijn lieve kids en mijn zeer gewaardeerde vrienden. Ik ben gaan bootcampen. Ik heb veel prachtige nieuwe mensen ontmoet. Ik ben trotste eigenaar geworden van twee eigenwijze kittens,  waardoor ik permanent een dubbele kater heb. Ik heb geprobeerd het contact met mijn broer te herstellen. Helaas mislukt, maar hee: ik heb het wel geprobeerd! En bovenal ben ik meer bij mezelf durven blijven. Als mens. Met behoeftes. Met wensen. Met mooie en ietwat minder mooie eigenschappen. Niet perfect, maar goed zoals ik ben.

En zo kom ik toch tot een mooie lijst van onvoorziene hoogtepunten! En ga ik vol vertrouwen 2020 in. Op weg naar de volgende terugblik in 2021. Zonder voornemens, maar met één wens. Ik wens mezelf in 2020 veel (zelf-) liefde en kracht toe en dat ik mijn eigen pad maar vol vertrouwen mag blijven volgen.

Fijn 2020 allemaal!

Reageer reacties (1)

R(29. januari 2020)

Hallo Denise. Door jouw artikelen over codependentie heb ik het laatste puzzelstukje kunnen leggen en begrijp ik eindelijk in welke mechanismen ik verstrikt ben geraakt de afgelopen jaren en die me me zo ontzettend ongelukkig hebben gemaakt. Nu op naar herstel. Heel, heel erg bedankt - je hebt me hier erg mee geholpen.

LEES MEER...