Vanaf november word je er al mee platgebombardeerd: kerstreclame. Kerstfeest hier, kerstfeest daar en o, wat hebben we het gezellig met elkaar. Bij de eerste deuntjes kerstmuziek en bijpassende beelden, raak ik al lichtelijk geïrriteerd. Nou ja, lichtelijk... Er ontstaat een soort van irritatieberg, beginnend bij een laagje zand na de eerste reclame, opgeblazen tot een duin van formaat na twee weken blootstelling aan een flinke dosis kerstreclame, getransformeerd tot dé K*TKERST-irritatieberg na een maand dagelijkse exposure aan kerstreclame.
De reclameboodschap is duidelijk: Kerst is feest! Kerst is gezellig. Kerst is FAMILIE. En vooral: een leuke, gezellige kerst bereik je door veel te eten en te drinken met FAMILIE. Wat dat laatste betreft, kan ik me daar wel in vinden. Veel eten en drinken met familie houdt de mond gevuld en voorkomt dat er nare, lastige of zelfs traumatiserende dingen worden gezegd. Als de mond maar vol is, zal er niets ingewikkelds uit komen. Mits er af en toe doorgeslikt en gespoeld wordt en de maag niet te overdadig gevuld wordt, natuurlijk.
Maar kerst is niet voor iedereen FAMILIE. En de kerstreclameboodschap kan voor degenen onder ons die niet gezegend zijn met een liefdevolle familie een enorm terugkerende vinger op de zere plek zijn. En dan spreek ik ook voor mezelf. Want hoeveel pijn doet het als je - om welke reden dan ook - geen onderdeel bent van een familie? En wanneer je weet dat de halve wereld gezelligheid, warmte, liefde én veel eten, drinken en volle monden deelt met familie en jij dat niet kunt?
Kerst 2017 was voor mij de eerste kerstervaring zonder familie. Ik was zoekende naar een nieuwe invulling en vooral ook gefrustreerd en boos op alles en iedereen vanwege de situatie en omstandigheden. Met drie vriendinnen, die zich ongeveer in hetzelfde schuitje bevonden, besloten we op eerste kerstdag uiteten te gaan. Demonstratief droegen we de K*TKERST-sweater van RUMAG. We lachten, genoten, aten en dronken veel en kregen veel (positieve en negatieve) aandacht. Maar het bleef een K*TKERST.
In 2018 ging het me eigenlijk een stuk beter af dan dat eerste jaar. Ik bereidde me voor op een fijne tijd samen met mijn lievelings kerstsweater. En besloot het kerststatement van 2017 in 2018 voort te zetten. Dat heb ik dan ook zeker gedaan. Van het showen van de sweater tijdens een kerstcoveravond in ons plaatselijke poppodium, tot het dragen van de kerstsweater tijdens het etentje op eerste kerstdag met vriendin A. Maar ik moet nu stiekem verklappen dat het in 2018 lang niet zo erg was. Eigenlijk was het geen K*TKERST. En hoewel mijn kerst dan wel niet voldeed aan de kerstreclameboodschap, heb ik het eigenlijk best fijn gehad zonder familie, MET mijn kinderen en met mijn vrienden. Het was fijn. Verbindend. Mooi. Gezellig. Liefdevol. Gezegend. Familie-achtig. Maar dan anders. En dat maakt dat ik dit jaar eigenlijk niet eens zoveel op zie tegen de feestdagen. Ik weet dat ik er doorheen kom. Ik weet dat er mooie mensen in mijn leven zijn om het mee te delen. En ik weet dat ik zelf invulling kan geven aan de kerst. Dankbaar voor wie er wel zijn deze kerst in plaats van gefrustreerd over wie er niet zijn. Dan denk ik: ik groei, leer en waardeer. Soms met kleine stapjes, soms met grote sprongen. En nu spring ik zo - totaal onverwachts- over dé K*TKERST-irritatieberg heen. Als dat geen big jump is!
LEES MEER...