Er heeft een aardverschuiving plaatsgevonden. Al hortend en stotend met grof natuurgeweld heeft het proces zich voltrokken. Vulkaanuitbarstingen en natuurlijke selectie. Een ware evolutie op het gebied van vriendschappen. Van onveilige, onbetrouwbare connecties naar stabiele, veilige, liefdevolle verbindingen. Een behoorlijke verbetering, al zeg ik het zelf.
Sinds een tijdje durf ik echt naar mezelf te luisteren. Ik probeer mijn gedrag en communicatie aan te passen naar mijn eigen normen en waarden. Zo goed en zo kwaad als dat gaat. Was ik in het verleden een ware vriendschapskameleon die klakkeloos de kleuren van een ander aannam zonder mijn eigen kleuren te waarborgen, ben ik nu meer een komodovaraan. Stevig op de grond met behoud van eigen kleur en geur. Om af en toe nog even in een hagedisje te veranderen. Wiebelend en onzeker. Maar de hernieuwde basis is gelegd.
Ik ben opgegroeid met de overtuiging dat ik als overgevoelig onmens blij mocht zijn als er überhaupt mensen met mij om wilde gaan. Ik was immers een fikse last voor anderen. Met name voor mijn gezin van herkomst. Dat ervaarde ik vrijwel dagelijks in de praktijk. Ik begon uit veiligheidsoverwegingen mijn kleuren aan te passen om zo toch een klein beetje liefde en waardering te krijgen. En een pietsie grip op de werkelijkheid.
Deze hardnekkige overtuiging droeg ik bij me als een zware rugtas vol kogels en ellende. In mijn vriendschappen en relaties had ik continu het gevoel dat ik per definitie al moest bewijzen dat ik echt wel een beetje liefde waard was. "Alsjeblieft? Ik heb er alles voor over als er maar een beetje van me wordt gehouden." Dat ik daardoor juist een gemakkelijk projectiel was voor pestkoppen en lastpakken, besefte ik pas veel en veel later. Ik creëerde een behoorlijke schare foute vrienden. Grillig. Onveilig. Onbetrouwbaar. Ik kleurde mee met mensen die zelf ook gewend waren met anderen mee te kleuren. Samen waren we een clubje kameleons niet bewust van hun eigen kleur. Heel gezellig op zijn tijd. Ook zeer ingewikkeld, gecompliceerd en uitermate pijnlijk. Feit was dat met ik deze mensen in mijn leven de hardnekkige overtuiging in stand hield.
Nu zorg ik met vallen en opstaan, onderuitgaan en weer opkrabbelen beter voor mezelf. Omdat ik van binnenuit vind dat ik liefde waard ben. En niet van buitenaf moet verdienen. Sindsdien heeft een ander type mens zijn entree gemaakt in mijn leven, terwijl het voormalig standaardtype gebruik heeft gemaakt van de noodexit. Het kaf heeft zich gescheiden van het koren, zullen we maar zeggen. En de goede zijn gebleven.
Eén voor mij erg bijzondere vriend is M.
M leer ik zo'n 3,5 jaar geleden kennen in ons plaatselijke poppodium. Ik zie hem staan bij de bar omringd met vrienden. Hij draagt een blauw-geblokt overhemd, heeft een vriendelijk gezicht en een open blik. Wanneer die blik de mijne kruist, voel ik dat hij een bijzonder persoon is. Ik wil hem leren kennen. Naarmate de avond vordert, komen we met elkaar in gesprek. Er is meteen een klik. Ik ervaar iets bijzonders.
Na deze ontmoeting komen we elkaar met enige regelmaat tegen in het poppodium. We bezoeken gezamenlijk wat concerten. Er ontstaat een wederzijdse, liefdevolle vriendschap. We lachen, dansen, hebben plezier. Maar er is ook ruimte voor diepgang. M is de eerste man bij wie ik het gevoel heb dat ik mezelf kan en mag zijn. Onder alle omstandigheden. En dan verliezen we elkaar - door persoonlijke perikelen - een tijdje uit het oog.
In de periode dat we geen contact hebben, besef ik wat de band met M voor mij betekent. M heeft me laten inzien wat oprechte liefde is. Hij heeft me geleerd hoe het voelt als iemand écht van je houdt. Écht om je geeft. Hoe fijn en veilig dat is om te ervaren. Zonder mee te hoeven kleuren en mee te moeten geuren. Dat hoeft bij M gewoonweg niet. Een zeer bijzondere gewaarwording in mijn tot dan toe kleurrijke vriendschapsleven. En een totaal nieuw referentiekader.
Een aantal maanden na de radiostilte ontmoeten we elkaar toevallig bij een concert. Wederom in het poppodium. Eerst wat onwennig, om daarna te ontdekken dat er niets is veranderd. De liefdevolle band is gebleven. Ons contact herstelt zich. Verdiept zich. Ik durf M oprecht te vertrouwen. Geen maskers. Geen bewijsdrang. Puur en Authentiek. Mooi. En bovendien is het écht.
Inmiddels delen we bijna dagelijks onze beslommeringen, onze eigenaardigheden, onze belevenissen, onze liefde voor muziek, speciaal bier en lekker eten. Onze vriendschap. M begrijpt mijn verleden. Oordeelt niet. Gelooft in mij, mijn dromen en mijn toekomst. M accepteert mij precies zoals ik ben. En ik doe dat bij hem.
Ik besef door M dat ik gezegend ben met een aantal lieve, prachtige vrienden in mijn leven met ieder hun eigen kleur, geur en smaak. En dat vriendschap niet draait om meekleuren, maar juist om de kleurrijke verschillen en deze van elkaar te waarderen en te accepteren.
Want vriendschap is bijzonder mooi. Wanneer je de juiste vrienden om je heen hebt.
LEES MEER...