We kennen elkaar nog niet zo lang, eigenlijk sinds ik hier werk. We zijn collega’s. Op het werk klikt het goed. Of zoals wij het zeggen; ‘we viben’. We stappen uit de auto, rekken ons gapend uit en kijken met veel ‘ge-wauw’ om ons heen. Ik had nog niet eerder van Gouvy gehoord. Wat is het mooi hier.  

We kijken uit op de heuvels, de bossen en de schattige kleine witte en roze wolkjes die afsteken op de blauw paarse hemel. Het is al avond en als we onze spullen hebben uitgepakt begint het te schemeren. We trekken onze baggy-outfits aan en maken het gezellig met een relaxt muziekje op de achtergrond en allerlei hapjes.

Al heel snel draait het uit op het onderwerp waar we uiteindelijk altijd het meest naar verlangen en het meest mee worstelen; de liefde. Het voelt verbindend om openlijk te delen over de fijne en pijnlijke ervaringen. De ene ervaring die gedeeld wordt is een uitnodiging voor het volgende verhaal met een soortgelijke ervaring.

We delen dezelfde worstelingen in de liefde en we weten dat we codependent zijn. Vijf jaar geleden had ik nog nooit van deze term gehoord. Het betekent dat we andermans behoeftes boven die van onze eigen stellen, om zo acceptatie en liefde te krijgen. Codependentie is een reactie op trauma en een copingmechanisme die je ontwikkelt om afwijzing, afkeuring en verlating te voorkomen.

Samengevat houdt het in dat we moeite hebben met grenzen aan te geven en te voelen wat we zelf nodig hebben. Als we dat al voelen, vinden we het bijna onmogelijk om het te vragen zonder angst voor een conflict. Natuurlijk is het op deze manier niet mogelijk een gezonde en gelijkwaardige relatie te onderhouden. Niet gek dat we zo goed viben.

Dit inzien en delen is een grote stap voor mij in de bewustwording van de blinde vlekken die ik nog rondom hechting heb. Het valt me op die avond dat mijn schaamte om mijn keer op keer mislukte relaties plaats heeft gemaakt voor een nieuwsgierigheid naar herstel. Ik accepteer de codependentie en voel de rust en ruimte die daarmee samengaan.

‘Laten we dit vaker doen, soulsisters’, zegt Charlie. ‘Samen delen, samen helen’. Sarah en ik zijn hier direct over eens.

Grouphug to seal the deal