‘Het klikt zo goed en voelt nu al vertrouwt voor mij, zullen we eens afspreken? Dan kook ik graag voor jou, wat vind je lekker?’ Vraagt hij vriendelijk als we bij mijn auto aankomen na een gezellige avond met het vriendengroepje.

Ik kan geen enkel woord vinden, mijn woordenschat is weg. Heel even voelt alles blanco aan, geen gedachtes, geen gevoelens, zintuigen lijken uitgeschakeld.

Na een seconde of twee hoor ik de geluiden van de straat weer om me heen. Hoe kan het dat ik dit niet zag aankomen? Ik merk op dat ik hem aanstaar en nog steeds geen adem heb gehaald. Ik zie nu pas op wat voor manier hij me aankijkt, liefdevol en vol tederheid. Wat heeft hij toch ook mooie grote bruine ogen en wat straalt hij een zachtaardigheid uit. Flirt hij nu met me?

‘Het is veel te snel’ zegt de stem in mijn hoofd en doorbreekt mijn gedachte over zijn mooie ogen. Er zitten hier vast talloze rode vlaggen aan die ik niet herken en als ik er nu weer op in ga dan gebeurt wat tot nu toe altijd is gebeurd. Liefde moet maar wachten tot ik de patronen doorbroken heb. Al dat codependent gedrag maar eerst aanpakken; de afhankelijkheid, het pleasen, het aanpassen om maar goedkeuring en acceptatie te krijgen. Zolang ik dit gedrag niet verandert heb, kan ik geen stabiele, gezonde, gelijkwaardige relatie krijgen en behouden.

Máár… gebruik ik dit nu niet als hét argument om, alles wat maar enigszins in de buurt komt van liefde, te kunnen vermijden? Ik kan het nu trouwens wél anders doen en mijn nieuwe gedrag gelijk toepassen. Ik ben al veel bewuster dan vorig jaar en weet nu in ieder geval wat mijn normen en waarden in een relatie zijn. Daarnaast heb ik lieve vrienden, fellows en mijn sponsor die klaarstaan met pijnlijk eerlijke feedback en me zeker zullen zeggen waar het op staat, als ze zien dat ik terugval in oude patronen.

Het afgelopen jaar heb ik een goede basis gelegd voor mezelf. Ik heb mijn eigen ritueeltjes, hobby’s, mijn awesome job, vrienden en fellows. Zolang ik dit maar niet ga loslaten om mee te gaan in zijn flow dan zal het sowieso al beter gaan.

En wat doe ik weer moeilijk trouwens, het gaat maar om een etentje, het is geen aanzoek. ‘Keep it simple en zeg gewoon wat je lekker vindt!’ spreek ik mezelf nogal geïrriteerd toe.

‘Kaas, doe maar iets met kaas’

Reageer reacties (0)
LEES MEER...