We zitten weer in die donkere dagen voor Kerstmis, de donkerste dagen van het jaar. Ook hier al bijna vier weken sneeuw, regen, hagel, natte sneeuw, gure wind en de hele dag de lichten aan. Er is een tijd geweest dat ik daar somber en neerslachtig van werd, waardoor mijn alcoholgebruik nog verder steeg. Dat lijkt voorbij, is voorbij misschien zelfs wel, al een aantal jaren. Wel neemt mijn behoefte aan terugkijken, zelfreflectie en bespiegeling toe.
Ondanks mijn dubbele verslaving aan alcohol en werk heb ik een rijk en vol leven gehad, en nog steeds. Gewoond en gewerkt in Rotterdam, op Curaçao, Guiné Bissau, Nepal, Ede en nu in de Auvergne, Frankrijk. Daarnaast ook nog eens heel veel gereisd en allerlei mensen uit allerlei culturen ontmoet. Aan al die verschillende periodes hebben we heel veel echte goede vrienden overgehouden. In dit soort dagen geniet ik er van om met hen herinneringen te delen, samen terug te kijken op wat geweest is en wat komen gaat. Sinds 2011 ben ik ook een actief lid van de wereldwijde fellowship waardoor er nog meer waarachtige vrienden zijn bijgekomen. Ik deel met hen niet alleen herinneringen maar ook emoties, angsten, wensen en dromen waardoor dat delen een extra dimensie krijgt. Ook geleerd in de fellowship en tijdens alle lange gesprekken die we hier op de Herstellerij met elkaar hebben over verslaving en herstel.
Het afgelopen jaar heb ik hier samen met fellows tientallen malen 'Alleen voor Vandaag' gelezen.
Toen we bij het programma van NA- Anonieme Verslaafden kwamen namen we de beslissing ons leven over te dragen aan de zorg van een Hogere macht. Deze overgave verlicht de last van het verleden en de angst voor de toekomst. Het geschenk van vandaag staat nu in het juiste perspectief. We aanvaarden het leven zoals het nu is en hebben er plezier in. Wanneer we de realiteit van vandaag weigeren te aanvaarden ontkennen we ons vertrouwen in onze Hogere Macht......We leren dat vandaag een geschenk is zonder garanties......Dit vereenvoudigt ons leven.
Voor mij betekent dit echter helemaal niet dat ik alleen leef voor vandaag, dat ik geen plannen maak en geen dromen heb. Integendeel. Sinds augustus 2011, de maand dat ik oprecht in herstel kwam, heb ik het cynisme, het chagrijnige pessimisme en de bijna existentiële angst voor het leven ingeruild voor nieuw gedrag, nieuwe dromen en nieuwe plannen. Alleen........ik haak er niet meer zo aan als vroeger. Vroeger moest er gebeuren wat IK wilde, zo niet dan raakte ik zwaar geïrriteerd en gefrustreerd, dan werd ik ongenietbaar. Als het nu niet helemaal gaat zoals ik hoopte dat het zou gaan vind ik dat hooguit een beetje jammer en probeer van die andere situatie het beste te maken. Acceptatie, loslaten, relativeren, vertrouwen in mijn Hogere Macht én er het beste van maken zijn verworvenheden die mijn leven nog verder hebben verrijkt. Door óók te leven in die fellowship voel ik me steeds beter thuis bij mezelf. Dat stemt mij nederig en dankbaar, erg dankbaar.
Zonder enig voorbehoud, geen enkele mits of maar wensen wij jullie dan ook allemaal een kalme, vredige
Kerstmis en een tevreden 2018.
Anita & Hans
LEES MEER...