Bij elke minder leuke klus die ik moet doen laat ik mijn fantasie de vrije loop en bedenk ik een verhaal waardoor de klus ineens veel meer inhoud krijgt, zelfs leuk wordt. Ook zit het in mijn aard om anderen aan te zetten om hun fantasie te gebruiken ter verhoging van hun arbeidsvreugd. Vier kuub zand die van A naar B moet. Het is een zware, doodsaaie klus tot het moment dat we ons voorstellen dat uit het midden van die berg een teken van leven opborrelt en dat deze kitten nog maar anderhalf uur te leven heeft. Weer gelukt. Dankbaar werk.

Zo deed ik in mijn jeugd vakantiewerk als 'afzakker' bij de CHV. Wit poeder, fijn suiker voor de geneesmiddelenindustrie, kwam via een buis door het plafond in grote hoeveelheden naar beneden. De buis vertakte zich in vier uitlopers met daaronder een papieren zak. Door op het juiste moment de hendels te verzetten, was het mijn taak om de vier zakken te vullen met 25,4 kilo poeder. Me nog niet bewust van het desastreuze effect van de witte sloper, stelde ik mij voor als de grote cocaïneverdeler van Nederland. De vroege -, avond - en nachtdiensten gingen razendsnel voorbij.

Bij de PTT was ik enkele jaren leidinggevende in de nacht. Het grote verdeelcentrum was het centrale punt waar alle post voor onze regio zich verzamelde om verder verdeeld te worden naar plaatsen elders. De dienst begon om 22.00 uur en hoewel deze officieel eindigde om 07.00 uur mochten we naar huis als alle post verwerkt was. Samen met alle nachtwerkers sprak ik af dat alle brieven liefdesbrieven waren en dat de geadresseerden smachtend voor de brievenbus hingen en hun geduld amper de baas konden. Wij waren elke nacht om 05.30 thuis.

Het was, net als nu, een erg warme zomer toen de gedetineerden die ik moest begeleiden een nieuwe arbeidsopdracht kregen. Ondanks dat de mussen van het dak vielen werden ze gevraagd kerstkaarten in te pakken. Tien kaarten en tien enveloppen moesten in een doos met doorzichtig deksel gedaan worden. Om iedereen het belang van deze opdracht in te laten zien werden er bij 28 graden kerstliederen gezongen en door mij fantasieën opgeroepen over dolgelukkige mensen die de kaart zojuist hadden ontvangen. Ondanks de warmte zat de sfeer er goed in, zo goed dat ik mij schielijk terugtrok naar het kantoor om de administratie op orde te brengen. Er klonk gelach, fijne groep mannen!

Het was al weer oktober toen ik de gehele lading terugkreeg. Wat bleek: in elke doos zat een kaart waarop een van de gedetineerden de volgende tekst geschreven had:

'Ik hoop dat jij ook een kutkerst heb.' 

En dat was toch een andere fantasie dan de mijne.