In bijeenkomst vijf van die training is het de bedoeling dat een naaste (bijvoorbeeld vader, moeder, partner) de bijeenkomst bijwoont, alwaar de deelnemer zijn voornemens kenbaar aan hen maakt. Voornemens waar we in de eerste vier bijeenkomsten naartoe gewerkt hebben. De kunst is om haalbare voornemens te schetsen; uitspraken als ‘ik ga nooit meer gebruiken’ of ‘ik zal er altijd voor jou en de kinderen zijn’ stuiten op begrijpelijke scepsis. Waar hebben ze dat ook weer eerder gehoord?

Vanaf bijeenkomst één hameren we erop dat ze een naaste uitnodigen die aanwezig kan en wil zijn. Triest, maar ook wel weer begrijpelijk, is het dan als een deelnemer soms niemand kan vinden die bereid was zijn verhaal (misschien wel voor de honderdste keer) aan te horen. Met gepaste argwaan staan de naasten die wel komen - en hoe knap is dat wel niet? - open voor een nieuw hoofdstuk.

Al weer enkele jaren geleden gaven we deze training en waren we aangekomen bij de bijeenkomst waar het netwerk fysiek aanwezig zou zijn. Mijn co-trainer werd helaas vlak voor de training weggeroepen, terwijl het bezoek al aangemeld was. Ik deed de training alleen. Alle deelnemers hadden hun partner uitgenodigd, en die waren allemaal gekomen. Geluksvogels, die deelnemers, want menig verslaafde heeft het bij zijn naasten zo verbruid dat zij niet meer willen en kunnen luisteren.

Niet alle partners waren gelijk overtuigd van de goede bedoelingen van de sprekers. Hun eigen ervaringen, en ook de gevangenisomgeving, maakten de bezoekers huiverig. Het luisteren naar de welgemeende voornemens, uitgesproken in het bijzijn van anderen, liet hun scepsis gedurende de bijeenkomst langzaam verdwijnen. Er ontstond weer vertrouwen en er kwam weer ruimte voor echte liefde.

Na afloop, in de kantoorgang die uitkwam op de trainingsruimte, moest afscheid genomen worden. De herboren liefde werd innig getoond. Nooit zal ik het hoofd van de pastor vergeten die uit zijn kantoor kwam, het tafereel een seconde gadesloeg en zich geschrokken terugtrok.

Toch maar mooi vier netwerken hersteld! Dan maar zonder zijn zegen…