Ze is trots op zichzelf. Twee jaar! Zo lang heeft het gekost. Maar nu eindelijk clean. Novadic. De AA. Ze hebben haar goed geholpen. Ze weet wat haar valkuilen zijn. Ze weet waar ze op moet letten. Ergens is een droom ontstaan om er ooit anderen mee te helpen.
Toch voelt ze soms nog de behoefte om te praten. De behoefte aan iemand die af en toe met haar meekijkt. Niet omdat ze er niet vanaf kan blijven. Dat lukt haar heel goed. Nee. Zie het maar als onderhoudsgesprekken. Bij negatieve gedachtes. Bij tegenslagen. En natuurlijk om af en toe haar zorgen om haar moeder kwijt te kunnen.
Dus zat ze weer bij de huisarts. Die wilde haar meteen opnieuw verwijzen naar Novadic. ‘Nee’, zei ze. Ze heeft de dokter toen uitgelegd dat ze behoefte heeft aan een coach. Gewoon iemand die met haar meekijkt. Niet meteen weer die verslavingszorg. Die weet ze wel te vinden.
‘Prima’, zei de huisarts. ‘Dan heb ik wel iemand voor je.’ De dokter vertelt haar over de POH-GGZ. Klinkt exotisch. Blijkt een afkorting voor praktijkondersteuner bij de huisartsenpraktijk. En dan op Geestelijke Gezondheid Zorg-gebied. ‘De POH-GGZ is eigenlijk een soort coach’, vulde de huisarts aan. Precies wat ze zocht dus.
Inmiddels is ze al een paar keer bij de POH-GGZ geweest. Tot haar blijdschap. De ene keer komt ze om haar verhaal te doen. Soms krijgt ze tips. Ze is ook gestart met een online programma. De POH-GGZ heeft haar zelfs aan het mediteren gekregen. Nou ja. Mindfulness noemt ze dat. Maar die handvatten helpen haar wel.
Het fijne vindt ze dat alles mag en niets moet. Ze mag zelf het tempo aangeven. Aangeven wat haar behoefte is. De gesprekken helpen haar om meer zelfvertrouwen te krijgen. Iedereen loopt wel eens ergens tegen aan.
Laagdrempelig, zo voelt het echt. De POH-GGZ plakt er niet meteen een labeltje op. Het voelt vertrouwd. Bij de POH-GGZ zit ze ook niet vast aan een bepaald traject of een protocol. Als ze weer even extra hulp nodig heeft, maakt ze gewoonweg een afspraak. Bij haar POH-GGZ gaat dat via de huisartsassistente. Die weten inmiddels wel dat ze af en toe weer een afspraak nodig heeft. Zo heeft ze tussendoor ook een periode van ongeveer drie maanden gehad zonder gesprekken. Geen enkel probleem.
Dankzij de gesprekken met haar POH-GGZ voelt ze zich sterker. Ook in periodes waarin het even minder gaat. Een stok achter de deur. Alleen al te weten dat ze maar hoeft te bellen voor een afspraak. Iemand die haar verhaal kent. Het doet haar goed. Precies wat ze zoekt.
De verhalen zijn afgeleid van het echte leven, maar niet gebaseerd op echte patiënten.
LEES MEER...