Ruim 1,5 jaar na het beëindigen van de relatie met mijn grote liefde (een getrouwde man met gezin), besloot ik weer een kijkje te nemen op de datingmarkt. Anderhalf jaar had ik verkering met mijzelf en leerde ik mijzelf de liefde te geven waar ik altijd zo naar verlangd had. Ik leerde mijzelf te troosten, voor mijzelf te koken, met mijzelf een film kijken, alleen een wandeling te maken en vooral te voelen waar IK behoefte aan had.
En nu vond ik het dan eindelijk tijd om te ervaren hoe het is om ook weer met een man verbinding te maken.
Hoe doe je dat? De liefde zoeken, als je twee jaar geleden ook vastgesteld hebt dat je eraan verslaafd bent? Ik kan nooit met een lijntje coke snuiven en het daarbij houden. Gecontroleerd gebruiken is voor mij onmogelijk, zoveel weet ik zeker. Maar hoe zit dat dan met liefde? Ik kan toch niet zonder liefde, dus hoe werkt dat dan?
Tijdens de zelfhulpgroepen voor liefde/aandachtverslaving leerde ik mijn bottom line vaststellen. Mijn belangrijkste bottom line? Geen contact met mijn ex Nadim. Ook bij hem zou het zijn: Eén telefoontje is te veel, duizend nooit genoeg. Dus zodra ik contact met hem zou opnemen, zou dat een terugval zijn. En geloof mij… Ik heb binnen mijn liefdesverslaving twee terugvallen in gehad en begon dan weer opnieuw met tellen van mijn ‘nuchtere dagen’.
Voordat ik ging daten, sprak ik met een fella af, dat ik mij aan de volgende bottom lines zou houden: Pas na 5 dates bij iemand thuis afspreken en pas na date 10 zou het fysieke aspect een plaatsje krijgen. Ik wilde eerst iemand goed leren kennen en verbinding maken, voordat ik mijn lichaam in de strijd zou gooien. Te vaak had ik dat heel snel gedaan en had ik achteraf spijt. Seks veranderde namelijk alles… In ieder geval voor mij als vrouw.
Ik ga een lang verhaal kort maken en heel eerlijk zijn, zoals je van mij gewend bent. De eerste date begon met een wandeling, de tweede date vond plaats op mijn bank en de vijfde date eindigde in bed. Ik besefte vrij snel dat ik weer hetzelfde type man aan de haak had geslagen, maar dit keer met een ander gezicht. En ik liet me meeslepen. Het duurde drie weken voordat ik er een punt achter kon zetten. Ik miste de verbinding en voelde mij niet gezien als we samen waren. Hij zocht alleen contact als hij laat in de avond weer bij me langs wilde komen.
Ik moest er weer even aan herinnerd worden: ik wil een echte connectie, een mooi gesprek, iemand die mij ziet. Een man die nieuwsgierig naar mij is, net zoals ik dat naar hem ben.
Dit keer zat ik drie weken in iets wat niet gezond voor mij was, en niet drie maanden of drie jaar. Gelukkig zie ik inmiddels dat het gaat om de progressie, niet om perfectie :-)
LEES MEER...