Vroeger was ik namelijk zeer ‘gedisciplineerd’ in blowen, drinken en harddrugs gebruiken. Ik deed dit zelfs veel meer, vaker en beter dan van mij verwacht werd. Wekelijks overtrof ik mezelf hierin en raakte hierbij steeds meer spullen, banen, mensen en mezelf kwijt. In steeds kortere tijd wist ik meer van allerlei verschillende middelen naar binnen te schuiven. Ja, ik was op dat gebied een zeer gemotiveerd en gedisciplineerd mens.

Iedereen zal begrijpen dat ik hier geen volle prijzenkast mee heb verkregen, met op alle bekers gegraveerd: Mr. Discipline. Voor mij is iets doen waarvoor discipline nodig is een beetje samen te vatten met de volgende woorden: op korte termijn voelt iets als afzien, maar op lange termijn levert het iets op. Vrijwel altijd gaat het bij mij namelijk over zaken die ik in eerste instantie niet leuk vind om te doen. Of eigenlijk gewoon ‘kut’. Gebruiken, dwangmatig sporten, het hele quickfix-leventje dat ik leidde − en misschien nog steeds leid wat een aantal dingen betreft − heeft helemaal niets met een gedisciplineerd leven te maken.

Ik schrijf deze blog nu op een zondagochtend in een koffietentje en ik kom net een bekende tegen. Leuke vent. Hij begint toevallig tegen mij te praten en binnen een minuut gaat het over dat een schone geest begint bij een schoon huis. Hier begon híj over hoor, zelf zou ik dit op deze ochtend zéker niet hebben benoemd, wetende wat voor teringzooi het op dit moment bij mij thuis is. Maar dit was wel een treffend voorbeeld van de spijker op de kop slaan. In plaats van dat ik die ochtend de discipline had getoond om thuis op te ruimen, schoon te maken en mijn bed op te maken, was ik hem gepeerd om iets leukers te gaan doen. In dit geval het schrijven van deze blog. Typisch quickfix-gedrag dus, want het moest NU leuk zijn.

Ik vertel mezelf op dat soort momenten dat ik later wel terug naar huis ga om op te ruimen. En heel soms doe ik dat dan ook wel. De waarheid is alleen dat ik vaak de dag erna in dezelfde pleuriszooi wakker word en er mentaal ook last van krijg. Mijn geest reageert namelijk direct op de rommel in huis. Dit is een voorbeeld van: op korte termijn (directe) bevrediging geeft op lange termijn ellende. En dit patroon is exact hetzelfde als hoe het destijds was met het gebruiken van alcohol en/of drugs. Je NU goed voelen en straks de ellende krijgen. Het patroon hiervan werkt omgekeerd precies hetzelfde. NU ‘afzien’ (want hoe erg is het nu écht om verplichtingen na te komen?) geeft op lange termijn echte, en verdiende, bevrediging.

Voorbeelden van dingen die (voor mij) eerst afzien lijken, maar wel belangrijk zijn voor een prettigere geest en een fijner leven: opruimen, schoonmaken, mediteren, functioneel met geld omgaan, vooruit koken zodat ik een voorraadje gezonde maaltijden heb voor op en tijdens het werk, telefoon wat meer wegleggen, wandelen, lezen, sporten. Er zijn er geheid nog veel meer, maar ik vind het wel effe genoeg. Om dit soort dingen met vaste regelmaat te doen, moet ik discipline tonen. Doe ik dit niet, dan wordt mijn leven, en mijn geest, vanzelf een puinzooi. En dat komt dan puur omdat ik te lui was, eigenlijk een te grote baby was, om gedisciplineerd te leven. Dit noemen ze ook wel verslavingsgedrag, maar voor mij is verslavingsgedrag de eeneiige tweelingbroer (of -zus) van babygedrag.

De laatste jaren ben ik op het gebied van sporten een beetje de andere kant op gegaan. Door gebrek aan motivatie train ik vaak liever helemaal niet meer, terwijl het wel gewoon op een gezonde, normale manier zou ‘moeten’ gebeuren. Pas nú is er in mijn geval sprake van discipline. Ik ga immers met behoorlijke tegenzin naar de sportschool omdat ik er eigenlijk te lui voor ben. Dat is iets heel anders dan ‘moeten’ gaan om een bepaald uiterlijk te krijgen omdat anders mijn te lage zelfbeeld de overhand krijgt.

Kortom: discipline, hét begrip waar het een hoop verslaafden aan ontbreekt, is afzien, doen wat niet leuk is, doorzetten, doorgaan, commitment creëren en niet stoppen voordat je het gewenste doel écht hebt bereikt.

Astrologische toevoeging:
Saturnus (die al lang een beruchte reputatie heeft) is onmisbaar voor een gedisciplineerd leven. Saturnus is dé energie die moet worden gebruikt/geleerd om bijvoorbeeld patronen te doorbreken en jezelf iets nieuws, iets constructievers, aan te leren. Iemand die bijvoorbeeld nooit de verantwoordelijkheid heeft genomen, of verslaafd is aan allemaal verleidende zaken, heeft Saturnus nodig om dit patroon te doorbreken. Saturnus gaat over het langdurig tonen van discipline, doorzetten, bergen verzetten, afzien. En dan beloont deze planeet je met een (blijvend) resultaat. Saturnus is dus helemaal niet zo slecht als hij wordt afgeschilderd; het gaat erom hóé iemand zijn energie inzet. Wordt het zwaar en geef je snel op? Dan wordt Saturnus wél op een vervelende manier voelbaar. Maar dit is puur door je eigen toedoen. De planeet wordt ook in verband gebracht met karma: je krijgt wat je zaait met Saturnus.