Bewust recreatief

Een gewone man, vader en advocaat van ene Nabil B., die het lef heeft te getuigen tegen rotzak nummer één onder de criminelen in Nederland: Ridouan Thaghi. Meneer Thaghi heeft aangegeven geen bezwaar te hebben tegen het vermelden van zijn hele naam, dus dat doen we bij deze dan maar ook. Heel het land staat (terecht) op zijn kop. De moord is een aanslag op onze rechtstaat, we krijgen Napolitaanse toestanden hier en welke strafpleiter wil in hemelsnaam nog kroongetuigen beschermen?

In al onze collectieve verontwaardiging en medeleven met de man zijn familie, vergeten we wel eens waar het hier eigenlijk allemaal om draait: de handel in cocaïne. Ridouan Thaghi - die man van die ene enge foto - is een doodordinaire cokedealer. Het draait hier om drugs en het gaat over geld. We leven in een tijd dat het steeds normaler wordt om tussen het naar bed brengen van de kinderen en het acht uur journaal even een lijntje coke weg te werken. Niet alle dagen, maar zo nu en dan, gewoon omdat het kan. De zogeheten recreatieve gebruikers. Hoogopgeleide dertigers die bewust leven. Flexitariërs, die maar drie keer in de week vlees eten (en in het weekend een stukje biologische dorade), tweeverdieners, die nog meedoen aan het laatste restje hype van een glutenvrij dieet, groene thee drinken en op dinsdag naar yoga gaan. Mensen die hevig twijfelen of ze hun kinderen wel of niet moeten laten vaccineren, want waarom zou je al die rotzooi in een volkomen gezond kinderlijf spuiten? Die mensen.

Natuurlijk zijn dit niet de enige mensen die in toenemende mate cocaïne gebruiken. Als een student zich na een avondje doordrinken in voelt kakken, gaat hij niet naar huis maar stopt hij even snel wat in zijn neus, zodat hij weer door kan. Op festivals wordt steeds minder alcohol geschonken, maar gaan de pilletjes van hand tot hand. Dit is zeker geen pleidooi om meer alcohol te gaan drinken, want ook in de alcoholindustrie gebeuren een hoop zaken waar je voor je zelfs maar een slok genomen hebt, misselijk van wordt. Op pagina 76 worden die praktijken haarfijn uit de doeken gedaan. Maar als je dan wilt drinken en/of gebruiken (hoor hier de gelukkige geheelonthouder), doe het dan in elk geval zo bewust mogelijk.

Laatst beklaagde Jort Kelder zich in een late night show erover dat Nederland steeds braver wordt (is niet zo, de cijfers liegen er niet om), hij bedoelt natuurlijk dat Nederlanders steeds braver geacht worden te leven. Meestal kan ik zijn gedachtengoed wel pruimen maar in dit geval ben ik het hevig met Jort oneens. Alcohol en drugs brengen zoveel ellende met zich mee dat een samenleving waarin het gebruik ervan tot een minimum beperkt blijft er alleen maar leuker op wordt. In elk geval gezonder.
Uiteraard heb ik het in dit pleidooi niet over onze verslaafde medemensen. Die zijn ziek en moeten zo snel mogelijk ergens in behandeling. Daarvoor hebben we in Nederland (en daarbuiten) uitstekende klinieken. En als deze mensen eenmaal in herstel zijn, zijn zij in ieder geval niet meer medeplichtig aan de werkwijzen van de alcoholfabrikanten en meneer Thaghi en zijn onfrisse collega’s.

Nee, het is een oproep aan de recreatieve gebruikers en drinkers, de mensen die na een snuifje of twee glazen Chateau Neuf du Pape of een bosvruchten-prosecco cocktail nog gewoon kunnen stoppen. Denk eens na over wat je in je lijf stopt. In een tijd waarin we liever geen tonijn meer bestellen en gruwelen van ganzenleverpaté – want kijk eens wat dat voor consequenties heeft – moet een moord op een huisvader dat toch ook doen?

Bovenstaande editorial van hoofdredacteur Jolande Bastiaans verscheen in Lef 5 2019.