6 tekenen dat je in de voetsporen van je verslaafde ouders treedt

Angst voor gevoelens
En dan vooral angst voor het delen daarvan. Als kind van een verslaafde heb je snel de neiging emoties en gevoelens weg te stoppen. Want wanneer kon je nou bij je ouder terecht met je gevoel? Heb je het überhaupt wel ooit geleerd? Of je reageert juist overdreven als het gaat om gevoelens als angst, woede of verdriet.

Conflictvermijdend
Mensen die in hun jeugd een trauma hebben opgelopen, kunnen vaak niet tegen kritiek en zien assertiviteit van anderen, of opbouwende kritiek vaak als een persoonlijke aanval. Ze zijn voortdurend op zoek naar de goedkeuring van anderen, maar als ze een conflict aan zien komen kruipen ze daar liever voor weg.

Slachtofferrol
Ben je opgegroeid in een gezin waarin alcoholisme voorkwam? Dan loop je groter risico om zelf alcoholist te worden, of een relatie met een verslaafde aan te gaan. Daarbij geloof je misschien sneller dat je niet beter verdient, waardoor je je vastklampt aan vastgeroeste ongezonde patronen die je van vroeger kent. Je hebt het gevoel slachtoffer te zijn van een patroon dat je niet denkt te kunnen doorbreken.

Intimiteitsproblemen
Sommige kinderen van verslaafden hebben moeite met intimiteit, omdat ze dat van vroeger uit niet hebben meegekregen en omdat ze het idee kunnen hebben de controle te verliezen.

Weinig eigenwaarde
Volwassen kinderen van verslaafde ouders hebben vaak sterk de neiging het anders of beter te doen dan hun ouders, om maar aanvaard te worden door anderen. Hun lage gevoel van eigenwaarde en zelfrespect, kan leiden tot depressie of tot zo'n groot gevoel van hopeloosheid dat ze zich dan maar helemaal laten gaan.

Rust? Liever chaos
Als je bent opgegroeid in een omgeving waar chaos en drama de boventoon voerden, voelt dat erg vertrouwd. Het geeft je een adrenalinekick en gevoelens van macht en controle. Dat rust in een leven ook zeer belangrijk is, wordt dan snel vergeten.