Er zijn ongeveer 900.000 kinderen in Nederland met ouders die psychische of verslavingsproblemen hebben. Het is lastig om deze groep kinderen vroegtijdig in beeld te krijgen, omdat ze hun thuissituatie als normaal beschouwen en het besef van schade vaak later komt. Loyaliteitsgevoelens, schuld- en schaamtegevoelens en/of ontkenning van de problemen door het kind of de ouders zorgen dat zij onzichtbaar blijven voor de buitenwereld.

Vroegsignalering
In de strategie van het Trimbos-instituut staat allereerst dat er een betere en bredere signalering van deze kinderen moet komen. Nu vindt de signalering vooral binnen de ggz, verslavingszorg en jeugdzorg plaats. Maar een grotere groep professionals (zoals huisartsen, kinderartsen, wijkteammedewerkers, etc.) zouden met kennis van dit probleem zou ook kunnen helpen in het vroegtijdig signaleren. Daarnaast zouden familieleden en  andere naasten ook informatie moeten krijgen over KOPP/KOV.

Behandelopties
Vervolgens moeten behandelingsopties bereikbaar zijn en beter aansluiten bij de behoeften van de kinderen, zowel voor lichamelijke als psychische zorg. Zorginstanties zouden ook gezinsgericht kunnen werken, in plaats van alleen individuele behandeling.
Ook moeten gemeenten en zorgverzekeraars samen investeren, met overheidssteun, om samenwerking tussen zorg, welzijn en preventie te verbeteren. Er zouden budgetten vanuit de overheid moeten komen die gemeenten helpen om het behandelaanbod te vergroten. 

Stigma doorbreken
Het stigma rond psychische en verslavingsproblemen belemmert ouders en kinderen om over hun problemen te praten. Hierdoor kunnen ze niet geholpen worden. De samenleving moet zich bewust worden van KOPP/KOV. Campagnes, aandacht voor dit thema op scholen en het delen van ervaringsverhalen zouden het verschil kunnen maken.
Het Trimbos-instituut coördineert de vervolgstappen voor deze strategie en roept betrokkenen op om mee te werken aan een plan zodat ze het verschil kunnen maken voor deze kinderen en hun ouders.