Fabel 1: Verslaving is een morele zwakte
Feit: Verslaving is een voor 50 procent genetisch bepaalde aandoening. Een chronische, recidiverende (terugkerende) hersenaandoening. Een neurobiologische stoornis van het brein. Andere oorzaken dan die van je genen kunnen zijn: sociale factoren, andere mentale ziektes en PTSS. Maar het genetisch risicoprofiel dient wel altijd aanwezig te zijn. Studies hebben uitgewezen dat er bij verslaafde mensen kleine verschillen in het DNA zitten. De vraag is dan altijd welk percentage genetisch en hoe groot het aandeel omgevingsfactoren is. Het antwoord is allebei 100 procent. Het brein komt tot ontwikkeling in interactie met de omgeving: het een gebeurt niet zonder het andere. Het is dus geen simpele kwestie van oorzaak en gevolg.
De Amerikaanse vereniging voor verslavingsgeneeskunde (hét meest vooraanstaande neurowetenschappelijk onderzoekscentrum rondom verslaving) is er echt al jaren over uit: verslaving is een chronische hersenziekte die als zodanig behandeld moet worden. Nog niet overtuigd? Zou je vooraanstaand wetenschappelijk onderzoek naar kanker ook zo gemakkelijk wegwuiven?
Fabel 2: Een verslaafde ziet er verwaarloosd uit
Feit: Verslaafden zijn heel moeilijk te herkennen. Veel mensen hebben het beeld dat verslaafden viezige mensen zijn zonder dak boven hun hoofd, maar in werkelijkheid voldoen heel weinig verslaafden aan dat plaatje. Veel naasten van verslaafden zeggen juist dat ze het niet zagen aankomen, omdat diegene elke dag netjes naar zijn werk ging en prima functioneerde. De hersenziekte komt echt in alle lagen van de bevolking voor, ongeacht socio-economische achtergrond, etniciteit of geslacht. Die verslaafde zou dus zomaar je eigen dochter, je dokter, je studievriend of je buurmeisje kunnen zijn.
Fabel 3: Behandeling heeft geen nut
Feit: Verslaving kan prima behandeld worden. Het is alleen al verbazingwekkend hoe het lichaam zichzelf kan genezen door onthouding. De meeste behandelingen zijn gebaseerd op motiverende gespreksvoering en cognitieve gedragstherapie (CGT). Dit is een van de meest effectieve behandelvormen voor verslaving, blijkt uit wetenschappelijk onderzoek.
Afkicken is voor veel verslaafden goed te doen. De terugval is het allergrootste probleem, en dat verklaart waarschijnlijk deze hardnekkige mythe. Terugval ontstaat doordat de ex-gebruiker op een bepaald ogenblik, onder bepaalde omstandigheden zo’n zucht krijgt dat hij de geleerde vaardigheden niet kan toepassen. Vergelijk het met zeilen: met mooi weer weet je de instructies toe te passen, maar als het weer omslaat wordt dat een stukje lastiger. Het kost dus tijd om het gehele mentale apparaat te veranderen, maar: de aanhouder wint!
Datum: 17/05/2017
LEES MEER...