Te weinig hulp voor risicokinderen

Kinderen van ouders met een verslaving en psychische problemen hebben een grote kans om dezelfde problemen te ontwikkelen als hun ouders. De richtlijnen die er zijn om deze kinderen te helpen, worden slecht toegepast door hulpverleners. Dit blijkt uit onderzoek van het Trimbos-instituut dat in opdracht van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport is gedaan.

Psychische problemen en verslaving hoeven volgens het Trimbos-instituut niet van ouder op kind over te gaan. Doordat de richtlijnen om deze kinderen te helpen slecht worden toegepast door hulpverleners, gebeurt dit vaak wel. Uit het onderzoek blijkt dat de kans dat kinderen zelf stoornissen ontwikkelen met veertig procent afneemt als de richtlijnen, die hen zouden helpen, wel worden nageleefd. Zo is er bijvoorbeeld de wettelijk verplichte ‘Kindcheck’. Een hulpverlener die een verslaafde ouder behandelt moet hierbij nagaan of er kinderen in het spel zijn en indien nodig actie ondernemen. Deze checks worden volgens het onderzoek maar weinig gedaan.

Daarnaast is er een speciale richtlijn voor hulp aan deze kinderen, waarin wordt uitgelegd hoe er met het kind over de thuissituatie kan worden gepraat. Ook deze wordt vrijwel nooit gebruikt. Rianne van der Zanden, projectleider van het onderzoek vindt dit zonde. ‘Het gaat om heel veel kinderen waarbij het risico dat zij een stoornis of verslaving ontwikkelen verkleind kan worden.’ In Nederland hebben meer dan een half miljoen kinderen onder de achttien een ouder met psychische of verslaving gerelateerde problemen.

Weinig contact en kennis  
Volgens Trimbos hebben huisartsen, gemeenten, zorgverzekeraars en ggz-instellingen te weinig contact met elkaar, waardoor ze hun verantwoordelijkheid niet nemen voor deze kinderen. Bij gemeenten is te weinig kennis over deze groep kinderen. Volgens het Trimbos zouden zij meer moeten doen. Van der Zanden: ‘Zij kopen weinig zorg in voor deze groep en daar hebben hulpverleners last van. Zij hebben zo weinig tijd dat ze zich richten op wat prioriteit heeft: alleen de ouder met zijn of haar problemen helpen.’

15/02/2017

Reageer reacties (1)

Carmen(17. februari 2017)

Helemaal mee eens! Graag zet ik me in voor deze kinderen. Er zijn allerlei workshops voor 'Verslaafden' en de 'naastbestaanden', maar vooral gericht op volwassenen. Hoe je als (ex)partner je kinderen begeleidt, dat weet niemand je te vertellen. Er is niets voor jonge kinderen. Althans, niet gespecialiseerd op het gebied van verslaving. Je moet enorm je best doen 'iemand' te vinden die bekend is met deze problematiek. Destijds vroeg ik in de klinkiek waar de vader van onze kinderen verbleef om hulp, dat was er niet. Er kwam een gesrpek met een psycholoog (op aandringen van mij), die op 'zijn' manier met mijn dochter had (van 4)... maar het was geen kinderpsycholoog. Ik vind dat iedere kliniek een kinderpsycholoog zou moeten hebben die, net als bij de naastbestaanden in 'meetingvorm', iets kan bieden waardoor het voor hen beter te begrijpen is. Genoeg te doen dus in de gezondheidszorg! 

LEES MEER...