Herken je dat? Dat je iemand op de radio hoort waarvan je best wel wat verwacht, maar die vooral een flinke portie verbale diarree tentoonspreidt? Vaak heb ik dat met Giel Beelen himself, maar vanmorgen had ik het met een telefonische gast in zijn uitzending. Een directeur van een verslavingskliniek met een standpunt:

Schaf festivals af. Want er zijn doden gevallen. En als de veiligheid van onze kinderen die naar die festivals gaan niet kan worden gewaarborgd, dan is sluiten de enige optie.

Nou nou...

‘Hoeveel doden zijn er dan gevallen?’, vraagt Beelen. ‘Tien!’, luidt het bijna triomfantelijke antwoord. Tien. Dat zijn er tien teveel. Maar met miljoenen bezoekers verdeeld over zo’n 520 muziekfestivals per jaar, is het relatief weinig. (Met de kanttekening dat voor de nabestaanden die ene dode al verschrikkelijk veel is.)

De veiligheid moet dus gewaarborgd worden volgens deze directeur en dat moet gebeuren door festivals te verbieden. Want op festivals worden drugs gebruikt en drugs zijn slecht en gevaarlijk. Door festivals te verbieden, geven we als volwassenen een krachtig signaal af aan jongeren die duidelijkheid nodig hebben.
Wat je daarmee bereikt? Dat is simpel: Er vallen geen doden meer op festivals, omdat er geen festivals meer zijn.
Hogere wiskunde! Zo goed onderbouwd ook.

Op de vraag of het aantal drugsdoden op festivals niet teruggedrongen kan worden door goede controle aan de deur en op meegenomen pilletjes, reageert de directeur met een prachtige maar nergens op slaande metafoor over het controleren van de toeter op een scooter die honderd kan. ‘Een doekje voor het bloeden’, vindt hij dat.

Dan besluit Giel Beelen het op een andere boeg te gooien, door te vragen of alle kroegen dan ook maar dicht moeten omdat alcohol net zo goed een harddrug is. ‘Appels met peren vergelijken’, is de reactie. Dat een directeur van een verslavingskliniek alcohol niet in hetzelfde rijtje als harddrugs wil plaatsen, vind ik persoonlijk dan weer eng en gevaarlijk.

‘Stel dat ik mee ga in de uitspraak dat alcohol een harddrug is, dan nog mag ik niet op mijn flatje drie hoog achter zelf jenever stoken en verkopen. Als ik dat wil doen, moet ik een vergunning aanvragen en een café openen.’ Over appels en peren gesproken.
‘Ah! Dus u vindt dat drugs gelegaliseerd moeten worden?’, is de tegenwerping van Beelen.
Eeeh… nee, zo had meneer de directeur het nu ook weer niet bedoeld. Hij bedoelt gewoon echt dat festivals verboden moeten worden, maar waarom hij dat bedoelt kan hij niet echt onderbouwen. Jammer. Verbaal diarree dus.

Bottomline: veiligheid is nooit te garanderen. Want de jongeren waarover de beste man spreekt, gaan ook gewoon naar school, waar misschien wel op een goede dag iemand besluit in het rond te schieten. Scholen ook maar sluiten dan? Onderwijs verbieden? Natuurlijk, appels en peren, maar hé, we zijn net zo lekker bezig.

Appeltje? Iemand?