Paul Gascoigne 
Naast scoren op het veld, was hij ook goed in het scoren in de derde helft, als hij zijn alcohol- en drugsverslaving onderhoudt. Gascoigne debuteert in 1985 bij Newcastle United  en stroomt later door naar andere Engelse clubs. Even maakt hij een uitstapje naar Italië, maar hij komt weer snel terug naar het Britse eiland, waar hij regelmatig in huilen uitbarst tijdens bijvoorbeeld WK-wedstrijden. In 2013 zegt hij in een documentaire: ‘Ik weet niet waarom ik die fucking drank niet kan laten staan. Ik houd er rekening mee dat ik door mijn verslaving tussen zes planken beland.’ Ook lijdt Gascoigne aan boulimia. Hij steekt regelmatig zijn vingers in zijn keel want ‘als je dik bent, schelden toeschouwers je uit voor fat bastard’. Begin 2014 laat de middenvelder zich opnemen in een verslavingskliniek in South-Hampton.

Wim Kieft
Onze eigen Kieft. In 1988 kopt hij ‘ons’ naar de halve finale van het EK in Duitsland. (Schade Irland, alles ist vorbei!)  In 1980 debuteert hij bij Ajax, waar hij vier seizoenen speelt. Na een periode in Italië, keert hij terug naar Nederland, maar ditmaal trekt hij het shirt van PSV aan.
Na zijn actieve voetbalcarrière is hij regelmatig te zien als analyticus bij Sport 1. Na zijn actieve verslaving schuift hij steeds vaker bij Voetbal International aan. Scherp, blakend en duidelijk in herstel. Begin dit jaar geeft hij toe in een verslavingskliniek te zijn geweest om af te kicken van zijn cocaïneverslaving. Onlangs verscheen het boek ‘Kieft’, waarin hij meer uitweidt over die periode van zijn leven.

George Best
Werd vanwege zijn populariteit en lange haren ook wel de vijfde Beatle genoemd. Best maakte furore bij Manchester United. Hij wordt gerekend tot een van de beste voetballers aller tijden. De Britse troetelbeer solliciteert bij Manchester United en wordt prompt aangenomen. Dat was in 1963. In 1974 ontslaat dezelfde club hem wegens wangedrag; George drinkt zich keer op keer bijna dood, gedraagt zich agressief in bars, vecht met de politie, veroorzaakt verkeersongelukken, slaat vrouwen en vriendinnen en gaat twee keer failliet. In  2002 krijgt hij een nieuwe lever. Niet lang daarna haalt hij zich de woede van de hele Britse Commonwealth op zijn nek door toe te geven dat hij mét zijn nieuwe lever nog vier tot zes liter wijn per dag drinkt. In 2005 sterft hij aan de gevolgen van zijn alcoholisme.

Diego Maradona
‘Het was de hand van God’, zegt Diego Armando Maradona na zijn doelpunt tijdens de kwartfinale van het WK in 1986. Argentinië won dat jaar het wereldkampioenschap. Na een zoveelste ziekenhuisopname van Maradona verklaart een arts: ‘Hij eet, drinkt en rookt teveel, maar gebruikt geen cocaïne meer.’ Alsof het dan oké is. In 2000 wordt Diego opgenomen in een kliniek voor zijn drugsverslaving. Vier jaar later krijgt hij een hartaanval door zijn hoge lichaamsgewicht en een overdosis cocaïne. Weer drie jaar later blijkt hij de coke te hebben verruild voor alcohol. In 2007 wordt hij opgenomen met een leverinfectie als gevolg van een alcoholverslaving.
Sinds 2010 is ‘Pluisje’ de bondscoach van Argentinië. Maar door een meningsverschil met de bond heeft hij het in die functie niet gered tot het WK in Brazilië.

Fernando Ricksen
‘Fernando Ricksen is volledig ontspoord’, zo kopt het AD in juli 2006 over de rechtsback van Glasgow Rangers. Daarmee bedoelen ze dat Ricksen zich heeft op laten nemen in een kliniek om af te kicken van een alcoholverslaving. In oktober 2013 verschijnt een biografie over de man die onder andere bij Fortuna Sittard, AZ, Zenit Sint-Petersburg en Glasgow Rangers speelde. Helaas krijgt hij een paar dagen vóór de boekpresentatie zijn doodvonnis. Ricksen lijdt aan de dodelijke spierziekte ALS. Maar zoals de titel van zijn boek (Vechtlust) al verraadt: Fernando is een strijder. ‘Ooit zal er iemand zijn die deze ziekte verslaat en overleeft. Laat ik dan maar de eerste zijn’, betoogt hij in een interview.

Wayne Rooney
De enige voetballer op deze pagina’s die op het WK in Brazilië in actie is.
Als 16-jarige debuteert de spits in de Engelse Premierleague. In 2004 wordt hij voor tientallen miljoenen verkocht aan Manchester United, waar hij nu nog steeds speelt. Rooney is een gokker. Terug van trainingskampen of wedstrijden gaat hij vanuit het vliegtuig direct door naar casino’s, waar hij tot in de vroege uurtjes verblijft. Op sommige avonden vergokt hij in twee uur tijd een kleine 80.000 euro. De enige kliniek die Rooney – voor zover bekend – ooit bezocht heeft, is een kliniek voor haartransplantatie.

Gerd Muller
Gerd - Der Bomber - Müller speelt vrijwel zijn hele voetbalcarrière bij de Duitse club Bayern Munchen.  Met die Deutsche Mannschaft behaalt hij in 1974 de wereldtitel. In 1979 vertrekt hij naar Amerika om daar voor Fort Lauderdale Sun uit te komen. Bij die club speelt dan ook George Best. Na het beëindigen van zijn loopbaan als profvoetballer blijft Muller een tijd in de VS hangen als restauranteigenaar. In dezelfde tijd krijgt hij te maken met een alcoholverslaving. Waar Nederlandse clubs hun ex-spelers laten vallen (Ajax vs Rep) gaat Bayern Munchen anders met hun verslaafde sterspelers om. De club zorgt voor een goede verslavingskliniek en neemt hem daarna op in de technische staf.

Johnny Rep
Rep -  met bijnamen als Blonde Engel en Goudhaantje - had de status van een popidool. Zijn oom Jan spreekt in 1968 Ajax voorzitter Jan van Praag aan dat hij een neefje heeft die de sterren van de hemel speelt. Zo komt Rep bij Ajax. Hij voetbalt er met iconen als Cruijff en Piet Keizer en speelt een hoofdrol in het Nederlands elftal tijdens de WK-finales in 1974 en 1978. Later speelt hij onder meer bij Europese topclubs als Valencia, Bastia, Saint-Etienne en Feyenoord. Rep maakt deel uit van een gouden generatie voetballers
Na zijn gloriejaren raakt Rep de regie over zijn leven kwijt en glijdt af in alcoholisme. Hij wordt door achtereenvolgens echtgenote 1 en echtgenote 2 de deur uitgezet vanwege zijn verslaving. In 2011 liet hij zich opnemen in een verslavingskliniek waarna er in hetzelfde jaar ook een biografie van hem verschijnt: Rep: een roerig voetbal(leven). Of zijn poging tot herstel gelukt is, is tot op de dag van vandaag onduidelijk.

Glenn Helder
De voetballer die begint met roken als hij, na Sparta, een hogere positie bij Vitesse krijgt. Dom, vindt hij zelf. Maar hij besluit dat hij dan maar extra moest knokken om een van de besten te blijven. Zijn grootste gevaar is zijn dikke bankrekening. Het maakt hem niets uit als hij veel verliest met gokken, want hij voelt het toch niet in zijn portemonnee. Tot de aanvaller bij de Engelse club Arsenal geblesseerd raakt en uit verveling in Nederland voor het eerst een casino bezoekt. Al snel zit hij er elke dag. De kasten beginnen  hem te vervelen en zo maakt hij kennis met roulette. De eerste keer wint hij 15.000 gulden. Beginnersgeluk. Al snel moet hij geld lenen om het gokken te kunnen betalen. In 1999 bereikt hij zijn rock bottom: Hij doet een zelfmoordpoging en wordt gered. Sindsdien is hij nooit meer in het casino geweest; heel Nederland wist van zijn verslaving en hij besloot dat het genoeg was. Nu is hij percussionist en vertelt hij zijn levensverhaal op scholen, in de gevangenis of bij bedrijven.

Jacob Lensky
De Canadese-Tsjechische verdediger speelt zich van Celtic via Feyenoord (waar hij slechts een wedstrijd speelt) naar FC Utrecht. Dat aanmelden bij Utrecht duurt even, want in zijn tijd bij Feyenoord vertelt hij om privéomstandigheden te willen stoppen met voetbal. Nog geen jaar later bedenkt hij zich en hij begint bij de Utrechtse club, waar hij 58 wedstrijden zal spelen in drie seizoenen. Echt lekker loopt het niet. Hij is vaak geblesseerd en regelmatig afwezig door migraineaanvallen. In 2011 blijken die aanvallen toe te schrijven zijn aan een alcoholverslaving, waar hij zich voor laat behandelen. De Utrechters staan achter hem en na vijf weken rehab mag hij terugkeren op het veld. Helaas valt Lensky terug en dan wordt het contract met FC Utrecht ontbonden. Lensky vertrekt naar zijn vaderland om een nieuw leven op te bouwen en definitief korte metten te maken met zijn verslaving. Hij vond het wereldje toch al niet leuk, zo vertelt hij in een interview in 2009: ‘De zin om te leven is verdwenen. Ik erger me dood aan de zinloze leventjes van mijn medespelers. Een beetje kaarten en tafelvoetballen… Deze uren hier zijn de minst zinnige in mijn bestaan.’

Jimmy Greaves 
Als Greaves vandaag de dag voetballer was geweest, dan zou hij als fenomeen te meten zijn aan David Beckham. Zijn bankrekening zou dan ook navenant zijn. Maar nee, Greaves scoort zijn goals tussen 1957 en 1971. En hij scoort, en scoort, en scoort. Meerdere malen wordt hij topscorer in de Engelse competitie.
In elke debuutwedstrijd voor een nieuwe club, schiet hij een bal in het doel van de tegenstander.
Op zijn dertigste gaat hij met pensioen. Dan treft de al sluimerende alcoholverslaving hem hard. Hij drinkt, en drinkt, en drinkt. Twintig pints per dag, dan nog een fles wodka voor het slapen gaan en een fles wodka naast zijn bed, voor als hij onverhoopt trillend wakker wordt. Zijn huwelijk strandt, hij drinkt zich het ziekenhuis in en hij raakt bankroet. Al een hele tijd voor hij echt stopt met drinken, besluit hij dat hij zou moeten stoppen. Hij wordt opgenomen in een psychiatrische kliniek, waar hij vijf maanden verblijft maar nog wel drinkt. Tot de dag dat hij zich voorneemt: This is it. Sinds die dag in 1978 drinkt hij geen druppel meer.

Tony Adams
Britse voetballer die zijn hele professionele leven bij één en dezelfde club speelt: Arsenal FC. Hij komt er op 17-jarige leeftijd terecht en is veertien jaar aanvoerder van de club. Midden jaren ’80 begint zijn alcoholgebruik steeds meer op te vallen. Hij vecht in nachtclubs, rijdt onder invloed van alcohol - waarvoor hij drie maanden vastzit en speelt zelfs dronken enkele voetbalwedstrijden.

Op 14 september 1996 geeft hij publiekelijk toe dat hij een alcoholist is en gaat hij in behandeling. Sinds die tijd is Adams tot op de dag van vandaag een van de meest gerespecteerde herstellende alcoholisten van Engeland. In 1999 wordt zijn autobiografie gepubliceerd met de titel: Addicted. Momenteel is hij trainer in trainer in Azerbeidzjan. Er staat een standbeeld van hem bij het Emirates Stadium in Londen. Hij is vereeuwigd samen met Thierry Henri en Dennis Bergkamp. 

Jonathan Reis 
Jonathan Jackson de Lima Reis, zoals de Braziliaan voluit heet, komt na een stage bij Ajax in 2007 het elftal van PSV versterken. Aanvankelijk doet hij het daar goed. Op 24 januari 2010 wordt hij op staande voet ontslagen omdat hij betrapt is op cocaïnegebruik. Bovendien biedt PSV  hem hulp aan in de vorm van opname in een kliniek, maar Reis bedankt hiervoor vriendelijk. Hij laat zich echter alsnog behandelen en in de zomer van 2010 krijgt hij een tweede kans bij de club. In september wordt hij door de politie betrapt terwijl hij stomdronken achter het stuur zit. Zijn contract met PSV wordt in 2011 niet verlengd vanwege een knieblessure, is de officiële versie van het verhaal. Maar nu is bekend dat Reis de kliniek waar hij zat voor zijn cocaïneverslaving tegen alle adviezen in een heel vroeg stadium van zijn behandeling verliet. Reis keert terug naar Brazilië waar hij begin 2014 bij EC Bahia tekent, maar na slechts 10 dagen wordt het contract weer ontbonden.

Andy van der Meijde
Van der Meijde debuteert in het betaald voetbal in 1997 bij Ajax. In 2003 wordt hij voor 7 miljoen euro verkocht aan Inter Milan. Zijn talent komt hier niet echt van de grond en in 2005 vertrekt hij naar Everton in Liverpool.  Daar komt hij voorla negatief in het nieuws met berichten over geldstraffen, schorsingen, een ziekenhuisopname na een avondje stappen, beschuldigingen van verslaving en een inbraak in zijn woning. In 2009 keert hij terug naar Nederland.

In 2012 komt zijn biografie Geen genade uit. In het boekstaat beschreven hoe Van der Meijdes drang naar seks, drank en drugs zijn carrière als profvoetballer en privéleven heeft geruïneerd. Vanaf afgelopen februari is van der Meijde met zijn huidige vriendin Melissa wekelijks te zien in de realitysoap: Andy en Melissa.