'De eerste keer in de kliniek was een opluchting, ik begreep alles. Althans dat dacht ik. Eigenlijk begreep ik helemaal niks en ik vond ook niet dat meetings iets voor mij waren, ik hoefde daar echt niet naar toe. Ik deed alleen de dingen waarvan ik dacht dat het nodig was voor mijn herstel en voor de rest redde ik het wel. Negen maanden bleef ik clean, daarna zakte ik dieper dan ooit.'
Dit artikel verscheen in juni 2016 in Lef Magazine
Tekst: Maxime van Gellekom
Beeld: Mitch van Schijndel
'Ik had geen geld, geen huis, een hoop schulden en ik snoof weer cocaïne. Geldproblemen loste ik op met zwart geld en het cocaïnegebruik was minder dan eerst, dus dat leek me wel iets positiefs. Maar gebruiken met de kennis uit de kliniek is slopend. Emotioneel en spiritueel was ik op, nuchter zijn lukte me niet alleen.'
Liefde op het eerste gezicht
'Op mijn twaalfde begon ik met drugs, maar daarvoor dronk ik al stiekem van mijn moeders Stroh Rum. Zij welde er de rozijnen in en ik nam er kleine slokjes van. En op mijn negende stal ik geld uit mijn oma's portemonnee. Achteraf gezien begon mijn verslaving daar al. Ik begon met veel angst aan de middelbare school. Vanaf moment één gebruikte ik steeds meer drugs, dat ging snel bergafwaarts. Ik experimenteerde met alles wat er toen was: XTC, speed, LSD, eigenlijk alles in alle maten en soorten. Daarna was het een kettingreactie van incidenten. Van school getrapt, stelen op school, korte tijden stoppen en dan weer gebruiken. Ik leefde een soort van dubbelleven. Aan de ene kant had ik mijn vrienden van voetbal, daar dronk ik ook wel eens mee. Het verschil tussen hen en mij was dat zij dronken voor de gezelligheid en ik om laveloos te worden. En aan de andere kant mijn gebruikersvrienden. Op mijn vijftiende kwam ik voor het eerst in aanraking met cocaïne. Bij alcohol en wiet zag ik niet echt problemen, maar cocaïne, dát was écht drugs. De coke was liefde op het eerste gezicht. Het gaf me alles wat ik voor mijn gevoel miste. Zekerheid, sociale vaardigheden én ik kon meer drinken, maar hierdoor mislukte ook alles. Ondertussen begon ik op de middelbare hotelschool, De Rooi Pannen. Ik hing meer rond bij coffeeshops en feestjes dan dat ik op school was. Dus ook dat was snel weer voorbij. Ik ging het leerlingwezen in, vier dagen werken in de horeca en één dag naar school. Dit was de eerste keer dat ik iets vond waar ik goed in was. Er hing een goede sfeer én er werd veel gedronken.'
Zieker dan ooit
'Nadat ik in 2011 voor de zoveelste keer gepakt werd met gebruiken tijdens werktijd, was de maat vol. Op een zaterdagmiddag werd ik bij vrienden van mijn zus op een stoel gezet en daar kwam de interventie. Mijn ouders - die ik een jaar niet had gesproken - , zus, neef en een paar vrienden waren erbij. De worstenbroodjes kwamen op tafel en ze zeiden: 'Zo, wat nu?' We zijn op zoek gegaan naar hulp en kwamen terecht bij Addiction Care Momentum. Op 1 februari 2011 reisde ik voor het eerst naar Zuid Afrika. Dat was een feest van herkenning. Thuis zat ik in complete isolatie, niemand zag of begreep mij. In Afrika kwam ik mensen tegen die hetzelfde ervoeren. Ik leerde over de ziekte en zag het niet meer als een zwakte. Ik was voor het eerst een maand nuchter sinds mijn twaalfde. Ik voelde me prima en snapte niet waarom het zo moeilijk zou zijn.'
'Ik was na mijn opname juist zieker dan ooit en zat in een enorme innerlijke strijd'
'Ik had met mijn begeleiders de afspraak gemaakt dat ik een jaar clean zou blijven en daarna keken we wel verder. Ondanks dat zij mij adviseerden dat ik beter helemaal niks meer kon gebruiken, ging ik toch met dat idee naar huis. Na negen maanden begon ik weer met een drankje en twee maanden later kwam de cocaïne er weer bij. Ik ben negen maanden nuchter geweest, maar daar houdt het ook bij op. Aan mijn gedrag was niks veranderd. Meetings bezocht ik, maar of dat nu nut had? Ik dacht van niet. Ik was hersteld zodra ik weer een huis zou hebben, een auto, een vriendin en er weer fatsoenlijk uitzag vond ik. Zodra anderen zien dat ik hersteld ben, ben ik dat ook. Ik begon weer met stelen en zwart geld verdienen. Dit hield ik twee jaar vol. Ik gebruikte maar één keer in de week, en dan een fractie van wat ik ervoor gebruikte. Hier zag ik geen problemen in. Maar gebruiken met de kennis die je hebt gekregen in een kliniek, maakt het nog veel donkerder. Ik was zieker dan ooit en zat in een enorme innerlijke strijd.'
Terug naar de kliniek
'Ik bleef na de eerste opname in contact met Momentum. Tweeënhalf jaar later kwamen mijn behandelaren op het punt dat er echt iets moest veranderen. Er waren drie opties: een programma bij Momentum, de dagbehandeling of terug naar de kliniek. Alles in mij schreeuwde: 'Ik ga niet naar de kliniek.' Dan moet ik aan iedereen vertellen dat ik heb gefaald, maar toch heb ik die keuze gemaakt. Ik was bang, dronk me laveloos in het vliegtuig en ging terug. De eerste weken discussieerde ik met mijn counselor waarom ik moest stoppen met alcohol. Dat coke een probleem was, snapte ik wel, maar alcohol? Ze zei dat ik een keuze moest maken, maar zo simpel kan het toch niet zijn dacht ik. Er moest ergens een ingewikkelde formule zijn om mij van de alcohol af te halen. De tweede keer in de kliniek was veel zwaarder, maar zeker de moeite waard. Ik begon het nu echt te voelen en te begrijpen. Het was veel confronterender.
Sinds die opname ben ik clean. Dat is nu bijna drie jaar geleden. Inmiddels woon ik in Schotland en bezoek twee keer per week meetings. Dat is een groot pluspunt daar, er zijn heel veel meetings. Als verslaafde probeer je je verslaving te beschermen, meetings helpen mij om hierover te praten. Alles wat je zegt wordt begrepen. Ik weet nu dat als ik weer zou drinken, ik ook gelijk vanuit de kroeg naar de eerste dealer zou gaan die ik tegenkom.'
Rock bottom betekent letterlijk de bodem van de put raken. Het absolute dieptepunt in een mensenleven. Echter, dit symbolische dal betekent in veel gevallen ook een keerpunt. Voor veel mensen is rock bottom dát moment dat ze beseffen dat er actie moet worden ondernomen.
LEES MEER...