Hans Rijneveld (61) was tientallen jaren alcoholist en workaholic. Tot zijn vrouw Anita (59) hem voor de keuze stelde: je laten opnemen of scheiden. Hans ging naar een kliniek en kwam terug als een ander mens. Samen met zijn vrouw runt hij nu Herstellerij de Eenvoud, een huis in Frankrijk waar mensen die in herstel zijn de kans krijgen hun herstel verder in te vullen.
Dit verhaal verscheen in augustus 2013 in Lef Magazine. In ons komende jubileumnummer lees je hoe het nu met Hans gaat.
Tekst Jolande Bastiaans
Hans: ‘In de taxi begon het te kriebelen. In de taxfree winkel op het vliegveld in Tanzania draaide ik nog een beetje om de whiskyzuil heen, maar ik wist eigenlijk al dat er geen houden meer aan was. Dan begon ik met drinken en kon ik niet meer stoppen. Met een reis naar Kenia voor een ander ontwikkelingsproject gebeurde precies hetzelfde. Daar heb ik drie dagen stomdronken op het vliegveld in Nairobi gelegen.’
Anita: ‘Toch vind ik je een prachtmens. Ik weet nog hoe jij en ik elkaar ontmoetten. We studeerden nog; ik deed de PABO en jij studeerde ontwikkelingseconomie. Vrijwel direct nadat we trouwden, verkasten we naar de tropen, zodat je daar ontwikkelingswerk kon doen. We woonden drie jaar op Curaçao, daarna zes jaar in Guinee-Bissau, een landje aan de westkust van Afrika en in Kathmandu, de hoofdstad van Nepal. In Kathmandu is ook onze zoon geboren. We hebben daar hele gelukkige jaren beleefd. Je dronk in die tijd alleen op feestjes, maar als je begon wist je meteen niet meer van ophouden.’
Hans: ‘Ik ben al jaren alcoholist en workaholic.’
'Toen bleek dat je een ernstige oogziekte had, begon het échte drinken pas'
Anita: ‘Toen de kinderen groter werden, gingen we terug naar Nederland. We wilden dat zij een thuisbasis in Nederland kregen. Bovendien waren we het afscheid nemen beu. Iedere keer als ik voorgoed uit een land vertrok, ging ik een stukje dood. In Nederland begon je je eigen ontwikkelingshulpbureau, ik ging in het onderwijs werken. Toen bleek dat je een ernstige oogziekte had; je oogfunctie is nu nog maar negen procent. Je zat daarvan in de put, je bent een ondernemende man. Het échte drinken is toen begonnen. Je dronk in die tijd ook stiekem. Je moest veel voor je werk naar het buitenland. Dat was een ramp. In Laos lag je in coma en in Kenia moest ik je laten opnemen.’
Hans: ‘Jij moest het iedere keer vanuit huis oplossen. In het geval van Kenia had ze geregeld dat ik een week opgenomen werd in een verslavingskliniek. Daar ontnuchterde ik dan weer en volgde ik een week het programma.’
Anita: ‘Ik probeerde altijd alles op te lossen en vertelde niemand dat je problemen met alcohol had. Niet aan mijn ouders, vriendinnen of collega’s. Ik was destijds twee verschillende personen. Op mijn werk was ik de energieke, vrolijke juf die alles aankon. Thuis was ik moe. Daar hing die angst dat je weer gedronken had. Ik was ook een soort mediator tussen jou en de kinderen. Als ik je alleen liet, ging het mis. Daarom heb ik mezelf veel ontzegd. Ik ging niet op schilderles en nooit wat leuks doen met vriendinnen. Als je dronk, ging ik door het lint. Ik was dan zo verschrikkelijk boos op je. Terwijl kwaadheid helemaal niet bij me past.’
'Eenmaal thuis vond ik mijn pril herstel doodeng. Ik heb de eerste weken alleen maar met de hond gewandeld'
Hans: ‘In de zomer van 2011 viel ik voor de zoveelste keer terug en stelden jij en de kinderen mij een ultimatum. Je laat je nu opnemen in een kliniek of het is over. Toen pas zag ik in dat alleen het wekelijks bezoeken van AA bijeenkomsten niet genoeg was. Daar in de kliniek heb ik me voor het eerst gerealiseerd dat ik behoorlijk ziek was. Ik had een bepaald patroon. Ik had een probleem - of dacht dat ik er een had - vluchtte in mijn werk en dat leidde me vervolgens keer op keer naar een bacchanaal. In de kliniek leerde ik dat ik niet alleen moest stoppen met drinken, maar ook mijn gedrag diende te veranderen. Ik heb heel veel aan de gedragstherapie gehad. Eenmaal thuis vond ik mijn pril herstel doodeng. Ik heb de eerste weken alleen maar met de hond gewandeld. Daarna kwam ik in actie. Ik verkocht mijn bedrijf en ben samen met jou een rondreis door Europa gaan maken. Je zat tegen je pensionering aan en we wilden in het buitenland gaan wonen. Ik zag Bali en Oost Afrika wel zitten, maar dat wilde jij niet, ook niet met het oog op eventuele toekomstige kleinkinderen. Je had een grote voorkeur voor Frankrijk. We zijn vanuit Zwitserland Frankrijk in gereden en na wat omwegen en via via liepen we tegen het vakantiehuis La Chaux aan. Vooral voor jou was het liefde op het eerste gezicht.’
Anita: ‘Ja, we begonnen samen een nieuw leven op deze prachtige plek. We zitten hier vooral voor onszelf, maar wij wilden de magie van dit oord graag met anderen delen. Toen Hans me over zijn plannen over de Herstellerij vertelde, aarzelde ik daarom geen moment.’
Hans: ‘In 2012 ontstond het idee om Herstellerij de Eenvoud te beginnen. Ik kreeg het niet meer uit mijn gedachten en ik werkte het idee uit. Wij willen hier mensen die in herstel zijn de kans geven om hun herstel verder in te vullen. Dat geldt voor mensen die in het begin van hun herstel staan, maar ook mensen die al wat verder zijn. Iedereen is hier meer dan welkom.’
LEES MEER...