Brief aan mijn verslaving

Brief aan mijn verslaving.

Het moet zo'n 20 jaar geleden zijn geweest dat ik je heb leren kennen. Het was op een avond ergens in de herfst. Echt van mijn stuk was ik niet, sterker nog, je deed mij niets. Maar toch ben ik met je in zee gegaan, want het gevoel dat je mij gaf was lekker. Je gaf me rust en zorgde ervoor dat  ik even niet 'hier' was. De tijd verstreek en we werden goede vrienden. Zelfs zo goed dat ik op een dag tot de conclusie kwam dat we niet meer zonder elkaar konden. Maar hé...ik functioneerde prima in het dagelijks leven en 's avonds  bracht jij mij de nodige ontspanningroes. Jaren hobbelden wij zo door.  De tijd van genieten met jou verplaatste zich van de avond naar de late middag, met soms een ontmoeting tijdens de lunch.  De enkele ontmoeting die wij hadden in de ochtend viel bij mij verkeerd. Daar werd ik misselijk van.

Toen ik zwanger werd heb ik onze vriendschap verbroken. Na de geboorte van mijn zoon kwamen we elkaar weer af en toe tegen en was het even gezellig. Na ongeveer twee a drie jaar pakten we onze vriendschap weer op. We verwelkomden elkaar met open armen. Vrienden voor het leven, zo leek het.  Mensen om mij heen waarschuwden mij voor deze verslavende vriendschap, maar ik was van mening dat het wel meeviel. Ergens was er een stemmetje in mij dat aangaf dat dit niet goed zou aflopen, maar ik was van mening dat ik op elk moment uit deze vriendschap kon stappen wanneer ik wilde. No worry's.

Maar de band werd sterker en ik kon niet meer zonder je. Vaak lag ik 's avonds in bed te denken dat het moest stoppen en nam mij voor daar morgen mee te beginnen. God, wat zijn er veel morgens geweest waar ik had beloofd te stoppen. Wat ik wel zag, maar niet wilde zien was dat mensen om mij heen steeds meer problemen kregen met mijn vriendschap met jou. Door jou werd ik een ander persoon, ging harde confrontaties aan met mensen die dicht bij me stonden, kreeg een getekend gezicht, en door de hoeveelheid suiker die je bevat (port), vlogen de kilo's eraan. Maar je bleef mijn goede vriend die mij door mijn donkere periodes heen hielp. Zo beleefde ik de pijn van het overlijden van mijn ouders minder, deed de plotselinge dood van mijn toenmalige partner Ary minder pijn en kon ik beter dealen met de diagnose MS. Ook voelde ik mij minder alleen in mijn huwelijk. Dat mijn partner zich ook geen raad meer wist met mij, zag hoe ik in een neerwaartse spiraal kwam, daar had ik geen boodschap aan. Het stemmetje in mij werd sterker, de onmacht van mijn man ook.

En toen kwam de dag waarvan ik wist dat die zou komen, het was genoeg! Mijn oma riep vaak: je zal oogsten wat je gezaaid hebt. Ik kan vertellen dat het geen beste oogst was. Langzaam brokkelden de zekerheden in mijn leven af. En dat was voor mij een wake-up call. Mede door mijn vriendschap met jou heb ik aardig wat naar de klote geholpen. Ben mijn partner, mijn gezin en mijn huis kwijt geraakt. Natuurlijk speelden nog andere factoren hier een rol, maar in deze afscheidsbrief aan jou, beperk ik mij alleen tot onze vriendschap.

We zijn zo'n anderhalf jaar verder en al die tijd zijn we geen vrienden meer. En ik moet zeggen, dit bevalt mij uitstekend! Zowel geestelijk en lichamelijk heb ik enorme positieve sprongen gemaakt. Ben begonnen aan een ander leven. Een helder leven. Zonder de ziekmakende, verwoestende en afhankelijke vriendschap met jou! Ben nu een andere vriendschap aangegaan, met de 3 M's. Mosselen, Magnum (ijsjes), en M&M's :)) Niet echt verstandig, maar wel minder schadelijk. Natuurlijk zijn er wel momenten waar ik terug denk aan ons. Jij blijft altijd the monkey on my shoulder  die bij tijd en wijle bij mij aanklopt om te smeken weer vrienden te worden. Jij hebt me troost gegeven in moeilijke momenten, wat heel prettig voelde. Maar gaandeweg ben ik tot de conclusie gekomen dat deze vriendschap erg destructief is geweest en dat het op geen enkele manier heeft kunnen bijdragen tot iets positiefs. Daarom zeg ik je vaarwel, daar ben ik helder genoeg voor! Je past niet meer in m'n leven en daarom neem ik nu via deze brief afscheid van jou met in m'n achterhoofd de wetenschap dat je in mijn emotioneel zware periodes, altijd zal proberen om onze vriendschap weer op te pakken.

Ciao Monkey

Carla Hubert

Zandvoort

06/09/2014