Zoonlief en ik zijn moe, bekaf zeg maar. Het is Koningsdag 2017 en het is half zes in de ochtend als de wekker gaat. Onze oranje poes tilt een ooglid op en slaapt verder. Zoonlief wil naar de lokale vrijmarkt en hoe vroeger hoe meer keus. Het is gezellig druk en een vriendin gaat mee alle kramen en kleedjes af. Zoonlief slaat zijn slag en mijn scootmobiel raakt voller en voller.
Toen ik toch maar besloot een goedkope krabpaal mee te nemen voor mijn rode dame en zoonlief een elektrische gitaar kocht, kon er niets meer bij. Snel naar huis om de lading in mijn tuin te zetten.
Mijn vriendin belt, waar ik blijf. Nou…ik zit even shocking klem tussen schutting, tuinpoort, gitaar en krabpaal. Teruggekomen op de markt valt mijn oog op een piramide lamp. Voor twee euro in de pocket. Omdat het best koud is, geven we toe aan onze koffieverslaving. Het schijnt zo te zijn dat als je met een verslaving stopt je het vaak vervangt voor iets anders.
In mijn geval is dat koffie, alcoholvrije wijn en chocolade.
Bij de bakker op het plein kunnen we binnen zitten. Ik ben blij dat er plek was. Sinds kort heb ik een snellere scoot, maar die is een stuk breder en alles werkt net iets anders. Na wat koppen warme koffie naar binnen gegoten te hebben hijs ik zoonlief in zijn scoutingtenue. Hij mag officieel de drie-kleur hijsen voor het raadhuis als onderdeel van de opening Koningsdag 2017. Ondertussen is het behoorlijk druk in het kleine tentje en draaien is onmogelijk.
Dan maar achteruit naar buiten. Het is krap en een aantal mensen begonnen zich ermee te bemoeien. Mijn piramide lamp gaat opeens een eigen leven leiden en schiet tussen m’n gashendel. Met een rotvaart knal ik vooruit, vol op de tafel. Mijn scoot neemt deze mee, samen met een paar stoelen waar mensen vanaf springen. Een hoop geschreeuw en de koffiemachine komt heel snel dichterbij. Gelukkig heb ik in alle commotie het besef om de lamp weg te trekken en sta ik in één klap stil. Het loopt allemaal goed af.
Het officiële vlag gebeuren gaat perfect, de mand aan mijn scoot kan uitgedeukt worden en de lamp doet het ook nog.
De elektrische gitaar jankt door het huis, de poes heeft haar andere ooglid opgetild en gaat verliggen. Ik ga even buiten zitten in een waterig zonnetje met een kop koffie en een peuk. Poehé wat een dag. Ik vraag mij af…zouden Lex & Max ook wel eens dit soort dagen hebben in hun Haagse villa?
Ik grinnik…vast wel.
LEES MEER...