Toen ik op een middag thuis kwam vroeg een buurman of hij even met mij kon praten. Zijn zoontje en mijn zoontje zijn vriendjes.
Hij vertelde me dat het niet goed ging tussen hem en zijn vrouw en dat zij wilde dat hij over twee weken weg zou gaan. Het verbaasde mij niet echt, ik had al vaker ruzie en geschreeuw gehoord.
Omdat buurman een enorme alcohol walm om zich heen had hangen, stuurde ik het gesprek die kant op. Ik vertelde hem al 2,5 jaar geen druppel meer te drinken.
Deze eerlijkheid geeft vaak een openheid waarin de ander zich veilig voelt om meer van zichzelf bloot te geven. Schoorvoetend gaf hij toe soms teveel te drinken en gaf daar alles en iedereen de schuld van…behalve zichzelf.
Twee weken later. Ik zit buiten een sigaret te roken (helaas heb ik deze verslaving nog niet onder controle) en hoor een hoop kabaal en geschreeuw. De deurbel gaat, het is de vrouw van en ze is totaal in shock. De boel is helemaal geëscaleerd en buurman moet vertrekken. Na een flinke escalatie tussen haar man en jeugdzorg is het hij eruit of ze brengen zoontje ergens anders onder. Of haar zoontje een paar uur bij mij mag zijn tot vader weg is.
En dan staat het jochie voor me, een gebroken kind, in twee strijd tussen loyaliteit en boosheid naar zijn vader toe. Ik droog zijn traantjes en geef een aai over z’n bol. De gezonde maaltijd die ik in de planning heb gaat de ijskast in, deze situatie vraagt om junkfood. Zoonlief en buurvriendje laat ik patat halen en dat tovert een kleine lach op zijn gezicht.
Als ik s’ avonds mijn zoon naar bed breng vertelt hij dat hij met z’n vriend had gepraat, van man tot man (hij is 10). De verhalen die ik toen hoorde over situaties waarvan buurvriendje getuige was, zijn te erg om hier te beschrijven.
In Nederland kampen veel gezinnen met leden die een verslaving hebben. Gisteren, tijdens de WMO vergadering over de participatiewet kwam dit weer glashelder naar voren. In veel van deze gezinnen lopen kinderen rond. Laten we alsjeblieft alert blijven en als je een vermoeden hebt, ga dan in gesprek. Trek aan de bel en onderneem iets. Laten we ervoor zorgen dat het kind niet het kind van de rekening wordt.
LEES MEER...