Afgelopen periode was best pittig. Zoonlief heeft er net twee proefwerkweken opzitten wat vroeg om een strak schema. Op tijd leren, niet teveel gamen, op tijd naar bed en op tijd op school. Natuurlijk heb ik hem ook in de watten gelegd en mocht hij kiezen wat we gingen eten. Van een goede steak tot pittige gamba’s en van rijk gevulde broodjes tot mama’s spaghetti. En daar had ik best een goed glas wijn bij gewild. Voor de ontspanning zeg maar. Ik merk dat ik die ontspanning ook krijg als ik een aflevering kijk van De Luizenmoeder, hilarisch gewoon.
Drank is en blijft the monkey on my shoulder waar ik best aardig mee kan dealen.
Nu ben ik over een week jarig en merk dat ik worstel met alcohol kopen. Ik heb gewoon niks in huis, maar kan niet verwachten dat anderen ook droog moeten staan, of toch wel?
Omdat het op een normale werkdag valt, heb ik mazzel, doe ik gewoon koffie met taart en neem een alcoholvrij wijntje bij het eten. Ik word dit jaar 55. Best een mooi getal. Ik merk dat dit jaar veel vijven iets met mij hebben. 55 jaar, 5 jaar gescheiden, 5 jaar in m’n nieuwe huisje, 5 jaar geleden met zoonlief een poes uit het asiel gehaald en niet onbelangrijk: in maart ben ik 5 jaar abstinent.
Ik moest mijn paspoort verlengen omdat het na 5 jaar verlopen was. Als een blij kind stond ik daar voor de balie met nieuwe pasfoto’s in m’n hand. Eindelijk mag er een goede foto op en kan de oude, met een opgeblazen drankhoofd de geschiedenisboeken in. Ik bewaar het wel en kijk er soms naar en huil dan van binnen om een periode van intens verdriet en eenzaamheid om vervolgens vol trots naar mijn nieuwe foto te kijken. En het leuke is; deze is nu 10 jaar geldig.
Mijn god, waar ben ik deze jaren doorheen gegaan, de worsteling, het verdriet en de drive om door te gaan. Laatst las ik aan iemand mijn afscheidsbrief aan mijn alcoholverslaving voor, zij moest slikken en ik janken. Merk dat het mij best nog veel doet. Ik denk weleens: jeetje al 5 jaar, jeetje pas 5 jaar. Op naar de 10 roep ik dan maar. Hoe zal ik er dan voor staan? Ik gok nog steeds alcoholvrij. Dat heb ik helemaal zelf in de hand denk ik dan, zolang ik die monkey maar wegjaag.
Zoonlief is aan het puberen en komt in aanraking met drank en (soft)drugs. Open en eerlijk zijn en blijven praten is mijn motto. Hij heeft meegekregen wat een verslaving met iemand kan doen, hij heeft mij als voorbeeld en ik ben naar hem er open in. De tijd zal het leren en ik kan alleen maar hopen dat hij de goede keuzes maakt.
De keukendeur zwaait open en zoonlief zingt uit volle borst: 'Hallo allemaal wat fijn dat ik er ben!' We snikken van het lachen en tussen zijn in- en uitademing hoor ik het woord eten. 'Taco’s!', roep ik lachend en ik voel mij opeens een gezegend mens.
LEES MEER...