Ik heb zo'n drie jaar geleden het contact met de mijne moeten verbreken. Dat ging niet over een nachtje ijs. Nee, er zijn vele individuele pogingen aan vooraf gegaan om de familieband te redden. Ook vele individuele therapieën. Want voor groepstherapie stond de familie niet open. Het idee was: als ik me anders leer opstellen, zal de gezinsdynamiek wel meeveranderen. Helaas. De voor mij destructieve gezinsverhoudingen waren te sterk. Hoe ik ook vocht, ik bleef het zwarte schaap, de deurmat en het mislukte kind. Totdat ik - na de zoveelste ruzie en verwijten - besloot dat mijn gezin van herkomst mijn eigen herstel in de weg stond. Ik trok mij terug. Verbrak het contact. Het was tijd om de liefde en aandacht die ik zo miste aan mezelf te geven, als ik dat niet bij mijn familie kon krijgen.

Sindsdien heb ik beste sprongen gemaakt in mijn ontwikkeling. Ik heb een fijne band met mijn lieve dochters. Ik heb een mooi netwerk van lieve vrienden die voelen als familie. En toch knaagt het af en toe behoorlijk. Met name op moeilijke momenten, feestdagen, verjaardagen. Momenten dat je bij je familie wilt zijn.

Na een zelfonderzoekje hier en een reflectiemomentje daar, kwam ik erachter dat ik behoefte heb aan begrip, erkenning, herkenning en handvaten. Mensen die weten hoe het is zonder familie. Mensen die weten wat het is om te breken met familie ten baten van jezelf. En ik heb enorme behoefte om daar met hen verbinding over te maken. 

Via Google ontdekte ik al dat er maar barweinig te vinden was op het gebroken -familie-vlak. En dus nam ik het heft in eigen handen. Via mijn werkgever - een middelgrote GGZ-instelling - ging ik op zoek naar iemand die samen met mij een begeleide lotgenotengroep Familie Break-up zou willen en kunnen opzetten. Dat was niet zo één twee drie te regelen. Maar na een flinkse dosis doorzettingsvermogen, uit de comfortzone stappen en onbekende mensen benaderen, zijn we nu zover dat we een lotgenoten groep Familie Break-up onder begeleiding van een rouw- en verliesbegeleider hebben opgezet. Erg spannend! Maar ook stoer. Ik ben erg benieuwd wat het mij en anderen zal brengen. Met bewondering bedenk ik: als je maar voor je eigen behoeftes durft te knokken, is er meer mogelijk dan je je kunt voorstellen!