De bomen geven het voorbeeld. Loslaten wat je niet meer nodig hebt en goed bewaren wat je nog wel nodig hebt. Zo bereidt de natuur zich voor op een periode van rust, een tijdelijke pauze in het groeiproces. De vier seizoenen laten goed zien wat de essentie van het leven is; verandering. Voortdurende verandering die voortbouwt op wat geweest is en onbewust rekening houdt met wat komen gaat.  De nootjes en het zaad zijn gevallen en de  nieuwe knoppen aangemaakt. De natuur kent geen weerstand tegen verandering zoals de mens. Wellicht hebben ook wij met enige regelmaat behoefte aan zo'n periode van stilstand, van innerlijke rust en reflectie voordat we verder groeien.

Hier op de Herstellerij zijn de appels geplukt,  de peren op sap gezet, de wijnperziken verwerkt tot compote, alle fruitbomen gesnoeid en moeten alleen de druiven nog geplukt worden. Het voedergras is binnen gehaald, de akkers geploegd en klaar om ingezaaid te worden met wintertarwe. De boerenkool, spruiten en bloemkool staat er mooi bij, dat beloofd nog een mooie oogst na de eerste vorst.  Niemand weet natuurlijk wanneer die komt .Vorige week nog twaalf kuub hout gehaald, de kachels nagekeken. We zijn er klaar voor de winter, voor een periode van innerlijke rust en inkeer.

Vandaag wel tien keer gekeken naar een video van Gabor Maté, What is Addiction. Indrukwekkend, kwam hard binnen, alsof ik me dit nu pas voor de eerste keer echt realiseerde. All addictions are attempts to soothe the pain,... don't try to escape from your pain but be with it…all attempts to escape from your pain creates more pain…what addicts need is a compasionate present to be with it, be with it… Kijk zelf maar

Afgelopen weken hadden we een fellow hier op de Herstellerij die zo leek weggelopen uit dat filmpje. Een die nog niet in herstel zit, die nog niet herstellen kan vanwege die pijn. Stoppen met drinken, met roken en met medicijnen dat ging nog wel. Maar de pijn, de angst en de eenzaamheid die toen onverdoofd aan de oppervlakte kwamen waren voor ons niet te behappen. Meevoelen, troosten, luisteren en er zijn, was alles wat we konden doen. Dat was niet genoeg, les in Nederigheid. 

Hans Rijneveld werkte 35 jaar in de internationale samenwerking en had een eigen bedrijf. Hij woont, leeft en herstelt verder van een alcohol - en werkverslaving in de Auvergne, Frankrijk. Hij is getrouwd met Anita en heeft twee kinderen.