Ik probeer zo vaak mogelijk beter voor mezelf te zorgen sinds ik terug ben van vakantie. Ik heb mijn vrijdagen en woensdagen vrij gepland, voor een smooth sailing de nieuwe week in. En afgelopen week lag ik samen met Dirk, mijn beste vriend, bij de Thai op tafel voor een heerlijke massage. Ik probeer ik enkel nog dingen te doen die me energie gegeven. Vooral nu het blad valt en veel herstellende daarmee ook. Het is het tijd van het jaar om niet met het donker mee te veren, maar juist het tegenovergestelde te doen.

Zonnebanken, chocolade, massages, vakanties, weekendjes weg, creativiteiten doen met de kids. Dingen die je vrolijk maken. Ik moet zeggen dat ik weinig zucht ervaar zo naar het tweede jaar toe. De laatste keer was toen ik er achter kwam dat mijn partner een groot geheim achterhield. De klap die ik daar van kreeg, gaf me twee opties. In de auto stappen en terugvallen, of een klus in huis doen die enige tijd in beslag nam met een belletje naar de huisarts.

Het werd het laatste. Met een afspraak op zak, stond ik de muren van de wc - volledig bedekt met decoratieve vlinders - te schuren en behangen. Het was precies genoeg om mij door de zucht heen te helpen en mijzelf terug te vinden.

Zo heb ik in de loop van de bijna twee jaar wel meer van dat soort dingen gevonden om zo'n moment door te komen:

• Tekenen op nummer
• Cd's, boeken, lp’s op alfabetische volgorde zetten
• Strijken, wat je maar kan vinden
• Je hele kledingkast leeghalen en alles opnieuw opvouwen
• Klusjes in huis aanpakken
• Alle planten verpotten
• Bellen, bellen, bellen.

Ow, onder de douche gaan zitten is er ook zo één. Al zit ik er een uur te janken van frustratie, als het maar helpt. Hoe dichter ik nu naar de twee jaar kruip, hoe meer ik merk dat herstel geen prioriteit nummer één meer is. En hoe harder ik mijzelf dus terug moet fluiten. Zo had ik in combinatie met de vakantie ruim vijf à zes weken geen meeting bezicht. Ik en mijn hoofd zijn dan geen goede vriendjes en ben dan vaak toch wel blij dat ik nog steeds nazorg heb. Dat ik iets heb om bij te klagen of suggesties te vragen.

Afgelopen maand heb ik mijn derde boek afgemaakt en naar de uitgever gestuurd. Het is nu wachten op Londen of Soest voor een definitief antwoord en publicatie. Aankomende week start ik met het maken van een anthologie. Een verzamelwerk van diverse samenwerkende poëten. Tussendoor ben ik bezig een recovery journal te maken voor de gemiddelde (beginnende) addict. Zie het maar als een stap 10 journal waar je alle informatie bij elkaar kan houden, vol met tips en weetjes en ruimte om te schrijven en nummers en meetings te noteren. Na een gedegen poll was de uitkomst dat hier best wel vraag naar is.

Zie? Genoeg dingen om mijzelf clean te houden. Nu weer het ritme qua meetings opschroeven en echt voor mijzelf blijven gaan. Ik heb geen ruimte voor negatieve dingen. Dus, let go, let god. Een houding die mij de eerste drie tot zes maanden ook overal goed doorheen hielp.

Ik hoop dat iedereen een mooi spookachtig einde van de maand heeft gehad en nu langzaam in de feestsfeer  durft te komen. De kerstboom mag bijna… en mocht je zucht krijgen; je kan altijd een projectje beginnen. Je eigen rehab tree ofzo. Kerstballen, slingers, als je maar bezig bent en uit dat hoofd.

Tot volgende maand!

Stephanie