Als ik er zo op terugkijk, is het een heel bewogen jaar geweest. Een jaar met heel veel ups en evenveel downs. Een jaar met progressie en vallen en opstaan. Maar het mooiste aan heel het jaar is toch wel dat ik clean ben gebleven. Nu schrijf ik deze blog altijd op het laatste moment, maar ook altijd vóór de eerste van de maand. Nu ik dit zo schrijf heb ik op deze oudejaarsavond nog precies één uur en acht minuten te gaan.

Deze avond hebben we heerlijk gegeten en plezier gehad en in het laatste uurtje zit ik lekker in joggingbroek te schrijven. Ik hoef tegenwoordig namelijk niet meer flink uit te pakken met de jaarwisseling. Geen excentrieke feesten of proberen om voorgaande jaren te overtreffen. Ik mag lekker mezelf zijn en dit kan gewoon in een joggingbroek en een slobbertrui.

Een jaar geleden begon ik aan mijn echte herstel. Ik stopte met mijn middel en was dagen lang ziek. Daarna volgde de kliniek en opvolgend het safehouse. Op beide plekken heb ik heel veel geleerd als het gaat om een clean en fijn leven, maar ook op het gebied van zelfontwikkeling. Ik ben een zoveel fijner mens geworden. Rustiger, berekend en ik durf mij steeds vaker uit te spreken. Ik ben naar het traumabehandelcentrum geweest, acht dagen lang, waar ik heb mogen werken aan een aantal trauma’s uit mijn jeugd. Hierdoor krijg ik nu weer een stuk meer kwalitatieve slaap. De band met mijn zoon is zoveel fijner geworden en hij vertrouwt weer meer en meer op zijn mama. Afgelopen kerst heb ik dan ook weer voor het eerst in vijf jaar écht kerst met hem gevierd. Hoewel mij dit mijn positie in het safehouse gekost heeft, heb ik er een prachtige herinnering bij en hij ook.

Het betekent dus ook dat ik nu fulltime thuis ben. Thuis op mijn eigen plek, waar ik zo hard voor en aan gewerkt heb. Nu ik niet meer op en neer hoef te reizen naar het safehouse, wonen ook mijn twee katten Jane en Emily bij mij (Jane Austen en Emily Bronte, red).

Alles voelt momenteel als een nieuw begin. Een nieuwe kans. Ik voel me minder gejaagd en ik voel me nog kalmer. Met dit gevoel heb ik zoveel dingen kunnen doorstaan en hierin ook mijn zelfverzekerdheid een stuk terug gevonden, waardoor ik de regie zelf durf te nemen waar nodig. Ik heb veel geleerd in het safehouse afgelopen jaar. Ik heb mijzelf verloren en leren kennen. Ik ben het gevecht aangegaan met mijzelf, maar soms ook met alles en iedereen om mij heen. En ik mag daar dan ook nog eens op terug komen in plaats van mij verstoppen achter tal van excuses. Ik vindt het jammer mijn jaar daar niet afgemaakt te hebben, maar ik kan wel zeggen dat de tijd die ik daar had vooral de laatste zes maanden heel erg fijn was. Ook heb ik op 28 november mijn meisjesdroom waar gemaakt en mijn eerste boek uitgegeven (Butterflies and Guitars. red).

Maar, last but not least, over 51 minuten ben ik een jaar clean. Een jaar in herstel. Een jaar bezig met het opbouwen van een nieuw leven dat bij mij past.

De aankomende week ga ik mijn muntje ophalen op diverse meetings. Mag ik het verschil proeven tussen sharen met dertig dagen of met een jaar. De waanzin is weg, het totale egocentrische is nagenoeg weg, Er blijft enkel nog een betere en fijnere versie van mijzelf over, hoe tof is dat?

Ik hoop oprecht dat iedereen een mooie, leervolle en gezond 2023 krijgt.

Tot snel!