Als eerste is mijn lieve Toetje alweer dertien jaar geworden. Wat betekende dat het tijd was voor een feestje. We hebben keihard aan de achtertuin gewerkt om het mogelijk te maken daar visite te ontvangen voor de dag. Een heel weekend zijn we in de weer geweest met een hogedrukreiniger, bezems, onkruidstekers en noem maar op. Uiteindelijk bleef er gelukkig een leuk tuintje over. De lounge set staat buiten, de plantenbakken zijn gevuld en ik heb zelfs een vierkante meter groentetuin.

Het feestje was druk! Niet vanwege het feit dat ik teveel mensen had uitgenodigd, maar dat ik merk dat mijn herstel nog niet zo ver is dat ik zonder emotioneel op mijn kop te staan voor een groep mensen kan zorgen, uren aan één stuk. Hoe graag ik ook zou willen. Ik trek veel te veel nog persoonlijk aan en ik ben te perfectionistisch. Ik heb nog moeite met uitspraken of gedrag van anderen, waar ik stap 11 nog niet op toegepast krijg. Des te meer een bevestiging dat we er goed aan hadden gedaan met mijn verjaardag naar Portugal te zijn geweest.

Het huisje is nu zo goed als af. Enkel de trap nog. De schuur is ingericht met stellingen, de dozen zijn uitgezocht. De inloopkast/kamer ziet er nu fantastisch netjes opgeruimd uit. Toetje zijn tv hangt, de katten kunnen lekker naar buiten en heel het huis heeft kleine handige gadgets om het net wat makkelijker te maken. Automatische verlichting op de traptreden, spraakbesturing, slimme thermostaat, automatische verlichting in alle kamers, video bewaking en een videodeurbel. Dit brengt zoveel rust met zich mee. Ik loop niet mee als een angstig konijntje door huis. Ik ben niet meer bang in het donker, of bang om de deur open te doen. Geen angst meer iets te vergeten te zijn, want ik kan alles nakijken en alsnog oplossen op afstand. Zo fijn! Helemaal omdat de nieuwe intakegesprekken met het traumabehandelcentrum zijn begonnen. Sinds februari slaap ik weer enorm slecht door nachtmerries en herbelevingen en merkte ik dat het heel veel met mij deed. Een aanmelding was dan ook een logische stap vooruit. Vorige week heb ik de eerste intake gehad en later deze maand krijg ik de andere twee. We wachten geduldig af!

Het slechte slapen is niet enkel van de nachtmerries alleen. Ik loop al maanden met buikpijn rond en na een nieuwe opname op de Spoedeisende Hulp (SEH) en onderzoeken door de Maag-Darm-Lever arts zijn we er achter gekomen dat er een zenuw bekneld zit achter de buikwand. Een ACNES, zoals dat heet. Eind volgende maand gaan ze de zenuw doodleggen en zou ik eindelijk van de pijn af moeten zijn.

Maar wat doe je tot die tijd met pijn als je in herstel bent? Deze vind ik altijd erg moeilijk. Vorig jaar lag ik op de SEH en moest ik uiteindelijk kiezen tussen in shock raken of pijnstilling. Met veel overleg tussen het safehouse en sponsor en mijzelf hebben we op het laatste moment gekozen voor een lichte dosis morfine om de scherpte er af te halen.

Nu met zenuwpijn liep ik weer tegen hetzelfde probleem aan. Wel of geen zwaardere pijn medicatie? In overleg met mijn sponsor, nazorg en de huisarts zijn we tot een tussenmedicijn gekomen. Een paracetamol die uit 37,5mg tramadol bestaat en de overige 750+ is paracetamol. Voldoende om de scherpte eraf te halen en niet geestverruimend te zijn. Ik wordt er alleen spuugmisselijk van. Dus ik pak ze sowieso niet zo snel. Daar houdt ik het dan maar mee vol tot eind mei.

Twee weken geleden werd ik voor het eerst als spreekster gevraagd op de meeting. Ik ga elke donderdag naar mijn home group in Roosendaal en werd daar gevraagd voor de meeting in Bergen op Zoom. Nu, met bijna anderhalf jaar onder mijn riem vond ik het niet zo erg om het een keer te proberen. Helaas werd het afgezegd omdat ik stap 4 en 5 nog niet heb gedaan. Tja. Mijn ego doet dan veel met mij. Omdat ik van mening ben dat ik met mijn herstel best veel te brengen heb. Moeder, kliniek, safehouse, traumabehandelcentrum, ervaringen in herstel, etc. Maar dat is mijn hoofd. Ik heb me in ieder geval niet op hoeven vreten van de zenuwen.

Afgelopen week had ik voor het eerst Toetje een volle week, gezien het voorjaarsvakantie is. Wat ontzettend fijn was dat zeg! Naar de kermis in Aachen, samen een scooter gekocht voor de zomer, gewinkeld, koningsdag, uit eten en naar Comicon in Den Bosch. Ik vind het altijd heel erg als onze tijd er weer op zit. Gelukkig breekt nu de periode aan van langere weekenden vanwege Pinksteren en Hemelvaart gevolgd door de zomervakantie waarin we heerlijk naar Ameland gaan.

Aankomende week start ook mijn opleiding naar ervaringsdeskundige! Ik kijk hier enorm naar uit. 38 weken lang studeren en dan ben ik klaar. Mijn uiteindelijke doel is, mits het lukt, om op de verslavingsafdeling van de jeugddetentie te gaan werken. Ik heb altijd affiniteit gehad met jongeren de juiste richting op te sturen. En het is een groep waarvan ik emoties, opmerkingen en dergelijke heel makkelijk naast mij neer kan leggen. Win-win.

Verder zit ik nu in de afrondingsfase van mijn tweede boek die 1 juni uit zou moeten komen mits er geen vertraging komt. En zijn we al bezig met de voorselectie van boek nummer drie die in november uit komt. Inmiddels heeft mijn schrijverspagina duizenden volgers en moet ik echt op gezette tijden alle reacties en publicaties aflopen om het niet een dagtaak te laten worden. Obsessief denken is een karakterfout die elke verslaafde heeft.

Ik heb nog zoveel meer te vertellen. En ik geniet van zoveel meer dingen, maar dan wordt dit een vreselijk lang stuk.

Zoals altijd, ben ik dankbaar. Dankbaar waar ik de dag vandaag sta. Dankbaar voor de mensen om mij heen. Dankbaar voor basale dingen zoals een moeder die spontaan koffie komt drinken, contact met mijn broertje, met mijn zoon, met vrienden. Dankbaar voor mijn herstel en alle dingen die ik clean aan durf te gaan. Dankbaar dat ik mijn emoties durf te omarmen in plaats van er van weg te lopen. Dankbaar voor wat ik heb en heb bereikt.

Ik wens iedereen een fantastische mei-maand. Geniet van het mooie weer. Ga bewust om met wat je voelt en bedenk goed waar je vandaan komt. Waar bij ‘normale’ mensen het blad enkel in de herfst valt, valt het bij ons óók in het voorjaar. Maak wijze beslissingen.

Alle liefs,

Stephanie