Vandaag zijn we niet zomaar in Den Bosch, we zijn er vanwege de Dag van Herstel in Congrescentrum 1931. Een leuke dag voor een stel maniakale egocentristen met een minderwaardigheidscomplex. Zit je in goed herstel, dan heb je geen egocentrisme meer. Of in ieder geval een stuk minder en bespreek je dat regelmatig met je sponsor😉. Mits ik goed geluisterd heb naar één van de sprekers.

Wat een dag zeg. Chapeau voor Stichting in herstel met Lef, want de organisatie was super. Ondanks de extreme hitte buiten was het binnen meer dan aangenaam. Het deurbeleid was goed geregeld. De consumptiebonnen niet te duur en de stands goed gescheiden van het congres zelf. Het was één grote reünie van herstel. Ik zag zelfs nog bekenden terug van mijn tijd bij de AA ver voor ik de kliniek in ging. Mensen die ik heb mogen leren kennen voor de lockdown (nog ver voor mijn gebruik accelereerde). Ik zag de mensen die aan het begin van mijn herstel stonden. Die mij de juiste kant op wezen. Maar ik zag ook mensen die mijn herstel in de weg hebben gestaan. Ik had momenten dat ik nog geen vier meter kon lopen of weer een bekend gezicht zag en even ‘hallo’ kon zeggen en een knuffel uit kon delen.

Maar ik had ook momenten dat ik het idee had geen lucht meer te krijgen. In vroeg herstel zijn dit dé prikkels, de overload. Gelukkig was ik in zeer goed gezelschap en konden we naar elkaar uitspreken wanneer het teveel werd.

Ik heb fantastische sprekers gehoord, steengoed cabaret, goede interviews en een ton aan informatie vergaard. Maar voor de countdown was de koek wel op. Ik heb het einde niet gehaald.

Dus rond de laatste ‘So You Think You Can Share’, zijn we terug naar de parking gegaan en naar de carpoolplaats gereden. Vrijwel in stilte want er resoneert genoeg in je hoofd dan. Het enige minpuntje dat ik vond die dag was de stand van Al-Anon. Deze stand richtte zich vooral op kinderen en tieners. En de literatuur die ze verstrekten moest betaald worden. Zo'n kwetsbare groep als kinderen van verslaafden zouden juist toegang moeten hebben tot gratis literatuur. Het doorbreken van de cyclus is iets dat wij als verslaafde ouders in herstel al heel hard proberen, maar wij houden nog altijd onze harten vast dat ook onze kinderen dit voort kunnen zetten. Dus om dan informatie vrij beschikbaar stellen voor jongeren vind ik heel belangrijk. Vooral als Dag van Herstel er zo hard voor knokt om het Stigma er van af te halen. Het Stigma zit hem bij de niet-verslaafden. Maak juist die informatie zo toegankelijk mogelijk! Zorg dat die folders en boekwerken zich verspreiden.

‘Ja, maar het is online te downloaden’

Dat klopt... maar ik laat veel liever wat literatuur rondslingeren op de eettafel thuis. Literatuur dat ook weer op de kantinetafels van school kan blijven rondslingeren. Literatuur dat ‘kwijt geraakt/uitgeleend/gedeeld’ mag worden. Hier valt nog best wel wat te halen.

Al met al was het gewoon een super geslaagde dag. Ik heb genoten. Fantastische sprekers. Super veel informatie voor vooral mensen in vroeg herstel. En, als het Stigma er meer vanaf gaat, denk ik dat de Dag van Herstel over een paar jaar ruimte tekort heeft en een extra hal nodig heeft.

Op naar volgend jaar!