Op het moment dat ik dit schrijf lig ik op bed terwijl Ronald de was weg wast en een vergeten kop Latte Macchiato voor mij maakt. Gisteren zijn we thuis gekomen van een weekje Portugal en hoewel ik voor iedereen souvenirs heb meegenomen, kreeg ik er uit Porto ook eentje. Zo’n mooie met twee streepjes als echtheid certificaat en een temperatuur van 38.9 graden. Struck by covid. Ik kan letterlijk niks meer behalve hobbelen tussen bed en badkamer. Ik heb het zielige gevoel dat ik van het ene hoopje ellende in de andere verander. Had ik na de jaarafsluiting en start van 2023 een borstontsteking, hebben we na een goede week van fysiek normaal covid te pakken. Hoewel het nu door het RIVM afgedaan wordt als gewone griep hebben mensen als ik, met een hele lage weerstand, hier enorm veel last van. De twee streepjes bevestigen in ieder geval dat ik écht ziek ben en plat moet. Ik ga anders maar gewoon door tot er geen licht meer in mijn ogen brand. Want falen is geen optie.

Vakantie in Port was geweldig! Al begon het met de tegenslag van het missen van de heenvlucht. Niet onze schuld, dus een schade expert is er hard mee bezig, maar het zorgde wel voor paniek. Gelukkig hou ik van snel schakelen en had ik binnen 30 min twee nieuwe tickets geboekt en waren we maandagavond alsnog in het hotel. Wat hebben we veel gezien! De kleine maar meest historie-volle kerk Igreja Do Carmo, de boekenwinkel uit de film van Harry Potter; Livrario Lello. We zijn met de teleferique over de Douro naar beneden gegaan. We zijn naar Santiago de Compostella geweest en hebben daar eeuwen oude schatten gezien. Om de dag daarna met een privé jacht over de Douro te varen. Maar ook Old Town, de cathedral en Central Station mochten niet ontbreken. Elke avond hebben we heerlijk gegeten in echte Portugese restaurantjes, uit het zicht van de toeristen en hebben we uren geslenterd door straatjes en hun dwarsstraatjes om vervolgens ‘s avonds moe maar voldaan onze logge lijf in een heerlijk bed te laten vallen. Op vakantie gaan is clean zoveel mooier! Hoewel ik op mijn verjaardag van het hotel een chocolade taart op mijn kamer aantrof met een fles wijn en twee glazen, voelde ik me totaal niet verleid. Ook niet door de Port die te koop is op elke hoek en in elk toeristisch winkeltje. Ik denk dat we bij sommige horeca uitbaters zelfs een doorn waren omdat de rekening met ijsthee en bronwater niet heel hard oploopt. Maar net als alle vakanties kwam ook deze ten einde. Gezien we de heenvlucht enkel nog handbagage mee konden nemen hadden we voor de terugvlucht ruimbagage over… dat betekende koffer kopen en winkelen! In Porto is er geen gebrek aan winkels. Van de luxe winkels van Louis Vuitton en Lacoste, tot Benneton en de Zara. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat ik alles al had en hebben we het veelal bij souvenirs gelaten. Including covid.

Het was geweldig. Maar thuiskomen is vaak minstens zo fijn. Het normale, weten waar alles ligt. Nederlandse tv, eten wat je kent en wassen, alles wassen. Nu ik ziek ben en ik voor de positieve test nog een stofzuiger vast kon houden  een machine aan kon zeggen en een bed verschonen, kon ik na de test absoluut niets meer. Alsof er een streep onder ging en dwars doorheen en ik gedwongen was plat te gaan.

Ach, misschien is dat zo slecht nog niet. Dan kan ik wellicht eens beginnen aan die ene serie die ik al twee jaar wil kijken en de rust pakken waar mijn lijf zo hard naar snakt.

Hoewel we straks alle gewassen was in moeten laden om af te zakken naar de Brabantse “kust” aan het Hollands Diep, blijf ik tot die tijd lekker onder de dekens met mijn Latte en de snelknop van Netflix.

Februari, dankjewel… voor fantastische ervaringen, mooie reizen en een pas op de plaats.