Ik heb zoveel mooie dingen meegemaakt deze maand en zoveel hectiek. Maar het kan allemaal perfect naast elkaar bestaan. Eindelijk, echt eindelijk, heeft mijn kleine lieve broertje een huis. Ik zeg huis, want met zes slaapkamers is het geen huisje meer. Als familie zijn we hier druk in aan het werk, tot ik fysiek echt niet meer kon. Maar de dankbaarheid in mijzelf om te kunnen en mogen helpen is groot.

Deze maand is mijn poëzie boek ‘Stripped Naked’ gelanceerd. Een aantal weken voor de gestelde uitgavedatum. Dit zorgde ervoor dat ik ineens veel moest signeren, posten en afleveren. Maar wat een trots heerst er in mij dat ik in herstel ineens wél de drijfveer heb iets vol te houden! In actieve verslaving gaf ik al snel op. Nu, in herstel zit ik al op boek twee.

Ook in en om het huis gaat het leven gewoon door. De tuin, de inrichting. De mogelijkheid bestaat dat de tuin misschien groter gaat worden in verband met een braakliggend terrein achter de tuin. En dat zorgt voor onrust. Want dat brengt allemaal ideeën met zich mee die heel veel energie kosten op de één of andere manier.

Ook ben ik gestart met de opleiding richting ervaringsdeskundige. In modules werk ik daar nu naar toe en ik irriteer me mateloos. Niet aan de opleiding, maar dat het op een woensdagmiddag is. Het maakt mij zo beperkt in het plannen van mijn week, dat ik hier wel af en toe het bijltje erbij neer wil gooien. Ik heb liever een vrijdag. Maar wat ik wil, dram ik tegenwoordig niet meer door en dat is oké.

Afgelopen maand is onze Jane (Austen) weggelopen, twee dagen voor haar afspraak met de dierenarts. Voor de tweede keer. Vijf dagen later stond ze gelukkig weer voor de deur. Met veel moeite hebben we de tuin nu katproof gekregen (dachten we) en kan ze niet meer weg. Maar desondanks heeft Emily (Dickinson) een gaatje gevonden. Waardoor we nu ook het allerlaatste stukje, waarvan we overtuigd waren dat dat ontsnappingsproof was, nu dicht hebben gemaakt. Maar Jane wordt dikker nu. Eet meer. Slaapt meer. Wil meer geknuffeld worden. Conclusie: die eerste ontsnapping is ze flink wezen tippelen en binnenkort hebben we gezinsuitbreiding. Een beetje jammer vindt ik het wel. Jane en Emily zijn namelijk halve raskatten en voor Jane stond er een raskater in de planning voor een dekking.

Afijn, het is lente/zomer en heerlijk weer. En langzaam merk ik dat er meer en meer gedachten komen. ‘Ben ik wel verslaafd? Eentje kan toch wel, ik weet toch hoe het werkt?’ Ik weet zeker hoe het werkt. Als ik de eerste oppak, ontstaat er bodemdrang tot ik dood ga. Gelukkig spreek ik mij uit. Bel ik mijn sponsor, pak ik mijn meetings en schrijf ik mijn gedachten en mijn stappen.

Die gedachten werden erger naarmate ik verder in het intakegesprek met traumabehandelcentrum Nederland bezig was. Dat is nu afgerond. Ik heb de goedkeuring om acht dagen intern te mogen voor de tweede keer. Mits ik een psychologe of trauma coach vind die EMDR doet. En dat is nog niet zo simpel, naar het blijkt. Maar ook die vinden we uiteindelijk wel.

Na bijna anderhalf jaar stappenwerk ben ik nu bij stap vier en vijf. Ik doe mijn stappen namelijk op het tempo dat ik fijn vindt. En gezien ik de rest van mijn leven een verslaafde blijf, kan ik er zo lang over doen als ik zelf wel. Maar ik vindt het een enge stap. Die lijsten. En vooral de wroklijst. Want ik zit tegenwoordig vol liefde naar hen waar ik veel wrok bij gevoeld heb. Iets waar ik met mijn sponsor mee mag gaan werken.

Deze maand staat er veel op de planning… heel veel. Een concert naar Beth Hart, een concert naar The Black Keys. Ronald die zijn bovengebit laat trekken en daarop de 30e zijn gastric bypass krijgt. En dan… 1 juli ben ik achttien maanden clean. Acht-tien maan-den. Ik ga dan heerlijk eten met mijn ouders en aansluitend tezamen met hen mijn mijlpaal halen in Breda.

Ondertussen mag ik her en der nog spreken met als begin het safehouse waar ooit alles begon toe ik voor Lef ging schrijven. Ik ben benieuwd naar de nieuwe bewoners en de gene die er nog zitten uit mijn eigen tijd.

Ik ga hem nu afsluiten. Ik ben nog erg suf, moe en gepijnigd door de ingreep. Ik wens allen een fijne maand toe met veel zon. Hou je hoofd in de gaten. Bel op tijd. Spreek je uit. Wees dankbaar voor vandaag.

Alle liefs,

Stephanie