Afgelopen week was ik in Brick Township, New Jersey, bij mijn vriendin en haar familie. Een trip waar ik naar uit keek en ook oprecht aan toe was. Dit was een emotionele reis. Een zelf ontdekking, een ziel zoektocht, een beetje van alles en nog wat maar vooral eentje waarin ik nu mag gaan leren wat zelfliefde is. Anna en haar familie waren uitzonderlijk zorgzaam en liefdevol. Ik heb heel veel gehuild afgelopen week. Vooral hoe vaak ik mij excuseer, hoe snel ik mijzelf een last tot anderen vind en hoe erg ik het mijzelf aantrek als ik ergens om vraag. Ik denk dat Anna me wel een aantal keer heeft teruggefloten en heeft duidelijk gemaakt hoe ontzettend ik mezelf tekort doe. De excuses die ik maak gaan vaak over helemaal niks. Toegegeven, het is deel van mijn programma om onmiddellijk amends te maken wanneer ik kan. Maar er is ook overdrijven natuurlijk. Hoewel ik vanuit eigen natuur ging, werd ik toch even flink op het matje geroepen. 

Zondag de 18e kwam ik aan en de opvolgende dinsdag zat ik op mijn eerste Amerikaanse meeting. Ik moet eerlijk zeggen, Chapeau Nederland. Het respect voor elkaar ligt in Nederland vele malen hoger. Hier was iedereen tijdens de tradities met elkaar aan het kletsen of op hun telefoon. Het voelde heel rommelig. Maar, de warmte en welkom na de meeting, dat is wat in Amerika weer zoveel anders is dan bij ons. Ik werd gehugt van alle kanten. Uitgenodigd om te spreken bij een ander fellowship, ik kreeg ongevraagd toch een telefoonlijst waar ik achteraf heel blij mee was. En ja, alle meetings zijn in kerken.

Inmiddels ben ik geboard. Als ik iets heel vervelend vindt is het de geuren die allemaal samen komen. De airco die uiteraard aanstaat, maar het tevens heel koud maakt. Ik hou nooit zo van dit moment before take off.

Mijn meetings voor a.s week heb ik al geregeld want mijn hoofd is al overal geweest. Gelukkig spreek ik het uit. Bel ik. Zorg ik dat ik in contact blijf. Ik heb een nachtvlucht. Wellicht krijg ik de kans gewoon even te slapen.

Mijn week was geweldig. We hebben vanalles gedaan. Van een brunch op Long Island, New York, tot zee aquarium en mijn kont verbranden bij de zonnestudio (tot twee keer toe). Ik heb heerlijke sushi gegeten, aneirkaanse familie filmavonden gehad en ervaren hoe een week slapen op een luchtbed is. Ik kijk uit naar mijn eigen bed. Mijn eigen omgeving. Mijn eigen alles. 

Dit was een ongelooflijke reis. Een soul-journey en het begin van iets dat geen einde kent; vriendschap.

Hoewel ik ontelbare keren in de US ben geweest, waarvan deze keer voor het eerst in herstel, kan ik oprecht zeggen dat ze het mooist van allemaal was.

Met 2 jaar, 1 maand en 25 dagen laat ik achter, een stukje van mijn hart en een stukje toekomst.

Met alle liefs,

Stephanie