Wat deze maand anders maakte, is dat ik ben gestart met wekelijks floaten bij SenseCity in Breda. Een bewuste keuze, niet alleen voor ontspanning, maar ook als een manier om mijn lichaam en zenuwstelsel te ondersteunen. Floaten, ook wel gewichtloos drijven in een cabine gevuld met magnesiumrijk zout water, heeft een enorme invloed op stress, herstel en mentale balans.

Voor mensen in herstel van verslaving en trauma is dit geen luxe, maar noodzaak. Verslaving put het lichaam uit en verstoort de natuurlijke balans van neurotransmitters zoals endorfines en dopamine. Chronische stress houdt het cortisolniveau hoog, wat leidt tot angst, slapeloosheid en uitputting. Floaten werkt als een reset. Het verlaagt het cortisolgehalte en stimuleert de aanmaak van endorfines, waardoor het lichaam weer leert ontspannen zonder externe prikkels.

Maar er is meer. In die cabine ben ik alleen met mezelf, zonder afleiding. Het dwingt me in het moment te zijn, iets waar ik door FND en chronische hyper-arousal moeite mee heb. Mijn lichaam staat bijna altijd in de ‘aan’-stand, alert, gespannen. Floaten is een van de weinige momenten waarop dat loslaat. Mijn spieren ontspannen, mijn hartslag vertraagt, mijn gedachten worden stiller. Het is mindfulness in de meest pure vorm, niet door iets actief te doen, maar door simpelweg te zijn.

Het helpt me om los te laten, om te voelen zonder te vechten, om mijn zenuwstelsel te laten herstellen op een manier die anders niet mogelijk is. Na een float-sessie merk ik dat ik rustiger ben, dat mijn lichaam minder vecht. En dat heeft effect op alles: op mijn energie, mijn schrijfwerk, mijn vermogen om prikkels te verwerken.

Ondertussen ging het leven door. Ik worstelde met vermoeidheid, vond troost in de kleine momenten met mijn zoon en voelde hoe mijn woorden anderen raakten op sociale media. Februari was een maand van leren, van ontdekken dat echte vooruitgang soms niet zit in harder werken, maar in het toelaten van rust.

Op naar maart. Op naar groei. 

🫂💜