Ouders met een alcoholverslaving ontwijken hulp voor hun verslaving zelf. Voor de eventuele achterliggende problemen willen ze echter wel graag hulp, blijkt uit onderzoek van de Universiteit Maastricht. De uitkomsten bieden nieuw perspectief voor een betere match tussen de verslavingszorg en jeugdzorg.
Onderzoeksleider Dorothee Horstkötter verwerkte de resultaten uit het onderzoek samen met collega Anke de Snoek in een brochure. De brochure is bedoeld voor hulpverleners die in de jeugd- en verslavingszorg werken.
Reden onderzoek
Voor een groep ouders met een verslaving is hulpverlening lastig. De zorg gaat langs twee verschillende paden: jeugdzorg en verslavingszorg. Toen Horskötter en De Snoek Jeugdzorg vroegen naar interviewkandidaten voor hun onderzoek, meldden zij dat ze er voor het kind zijn en dat de problemen van ouders niet structureel worden geregistreerd. Verslavingszorg antwoordde dat mensen met en zonder kinderen dezelfde behandeling krijgen en dat het al lastig genoeg is om deze mensen in de hulpverlening te krijgen en te houden. ‘Dit leidt tot terughoudendheid en handelingsverlegenheid bij hulpverleners. Die mismatch tussen de zorgpaden vonden we zorgelijk’, aldus Horskötter.
Uitkomst
Tijdens het onderzoek werd er veel achterliggende problematiek ontdekt bij de verslaafde ouders: PTSS, huiselijk geweld, etc. In het interview vroeg De Snoek of ze hulp zouden hebben geaccepteerd als die was aangeboden. Het antwoord hierop luidde dat zij geen hulp zouden hebben geaccepteerd wanneer je hen had aangesproken op hun drankgebruik, wel als je belangstelling had getoond voor de andere problemen. ‘Ik ben gaan drinken bij wijze van copingstrategie. Pak me die niet af, want daarmee zijn mijn eigenlijke problemen niet opgelost’, vertelde een veteraan tijdens het interview. ‘De veronderstelling is dat deze groep mensen meestal zorg-mijdend zijn. Ouders bevestigen dit maar deels. Voor hun verslaving ontwijken ze hulp, maar voor achterliggende problemen hadden ze graag hulp gewild’, aldus De Snoek.
Inzichten
Beide onderzoekers zijn van mening dat het belangrijk is om op een respectvolle manier op de onderliggende problematiek in te haken. ‘Zo kun je hun zelf bewustzijn vergroten en verhoog je de kans dat ze vroegtijdige hulp accepteren. Door ouders zo te helpen kun je óók hun kinderen beter helpen. Het bevestigt het idee dat je ouders en kinderen moet zien als verbonden, in relatie met elkaar. Door ze apart te benaderen ontstaan vaak botsende belangen; tussen die van de ouder en die van het kind’, vertelt Horskötter.
Datum: 28-01-2020
Schrijf je hier in voor onze wekelijkse nieuwsbrief.
LEES MEER...