We zijn in herstel, weer blije mensen. Onder invloed hebben we beschamende dingen gedaan, maar die tijd is toch echt voorbij. Apetrots mogen we zijn op onszelf. Hoe gaan we dan om met mensen die vooroordelen hebben over ons?
1. ‘ Volgens mij heb je gewoon een tekort aan wilskracht’
Oh, oké, bedankt voor deze ongevraagde analyse. Hoe valt dat gebrek aan wilskracht te rijmen met dat we nu retegoed gaan in ons herstel? Duidelijk een staaltje onwetendheid van die ander. Je kan twee dingen doen: je riedeltje afsteken en uitleggen wat verslaving is, of vriendelijk verwijzen naar de plaatselijke bibliotheek. Als mensen zich vijf minuten verdiepen in verslaving, zouden ze zoiets namelijk nooit zeggen.
2. ‘Ik weet niet of je te vertrouwen bent’
Au, deze doet zeer (vooral in familiaire kringen). Soms wordt dit vooroordeel niet direct in je gezicht gezegd, maar vangen je voelsprieten dit simpelweg op, bijvoorbeeld op de werkvloer. Bespreek het dan vooral en begin zélf met dat gesprek. Ja, dat is spannend, maar vooral hartstikke sterk. Het is handig dan niet al te beschuldigend te klinken (‘je vertrouwt me niet, ik voel het!!’), maar geef die ander de mogelijkheid om zijn of haar gevoel uit te leggen. Je zult zien dat de ander daarin de ruimte geven, vaak al genoeg is om het vertrouwen te winnen.
3. ‘Drink je niet? Ook niet eentje? Goh, jij bent ongezellig’
Tel eerst tot tien, glimlach dan vriendelijk en tap dan de beste mop die je in jaren hebt gehoord. Geintje. Negeren die hap is ons advies.
Datum: 05/07/2017
LEES MEER...