We krijgen, zoals verwacht, veel reacties op ons interview met Keith Bakker. Mensen die blij zijn dat ze hem weer in de media zien, maar ook mensen die hadden gehoopt Keith Bakker nooit meer te zien. En dat is goed; Lef Magazine staat voor een openlijke dialoog en discussie over alle mogelijke herstel gerelateerde onderwerpen. Onze oude columnist psychiater Bram Bakker heeft ons een open brief gestuurd over het betreffende interview. Maar we horen ook zeker graag jouw mening...
Beste Keith Bakker,
Met interesse las ik het interview dat je gaf aan het LEF Magazine. Jarenlang vroeg ik me regelmatig af wat jouw verhaal was over de verschrikkelijke dingen die je hebt gedaan. Ik heb via gemeenschappelijke kennissen ook getracht met je in contact te komen, maar dat is niet gelukt. Nu jij zelf de publiciteit hebt gezocht voel ik me vrij om publiek kenbaar te maken hoe ik over je denk.
Ik weet veel meer dan anderen, dat ben ik me bewust, en mede daardoor kijk ik nogal sceptisch naar het beeld dat je van jezelf schetst in het interview. Maar de goede lezer zal ook niet zijn ontgaan dat je aanstuurt op een geleidelijke terugkeer in een rol als hulpverlener c.q. ondernemer in de verslavingszorg. Waarom moeten wij anders horen dat je bezig bent met Minnesota-groepen in gevangenissen, en dat je aan een autobiografie werkt?
Ik vind het walgelijk, omdat je geen hulpverlener bent. Hulpverlener is een vak, waarvoor je een opleiding dient te volgen, en waar regels bij horen. Niets ten nadele van welwillende ervaringsdeskundigen, maar ook voor hen gelden professionele codes, en jij hebt daar op gruwelijke wijze schijt aan gehad (zo heet dat toch, in jouw grappige taaltje?)
Als je echt spijt had van je daden had je in de gevangenis excuusbrieven geschreven aan al je slachtoffers, en had je ook in het interview toegegeven dat je veel meer misdaden hebt begaan dan waarvoor je bent veroordeeld. Behalve dat je ook tal van vrouwen hebt misbruikt zonder daarvoor veroordeeld te zijn, heb je mensen gechanteerd, met de dood bedreigd (ook mij, vergeten zeker?) en heb je naïeve aanhangers grote geldbedragen ontfutseld, waar ze nooit iets van terug hebben gezien.
Dat je aan je herstel werkt is prima, maar eerlijk ben je nog steeds niet. Dat je durft te beweren dat je onjuist bent behandeld door een deel van de media is werkelijk een gotspe. Er was geen andere manier om je te stoppen, en de feiten waarover werd bericht waren juist, en door jou veroorzaakt. Jij manipuleerde de redactie van Pauw en Witteman om een podium te krijgen waar je kon beweren dat je onschuldig was, met steun van onwetende ouders van je zogenaamde cliënten. John van den Heuvel presenteerde feiten.
Ik heb gezien wat je bij slachtoffers hebt aangericht, en hoe ze tot op de dag van vandaag lijden omdat ze weten dat je niet in staat bent tot echt berouw over je grenzeloosheid. Ik heb andere ex-werknemers van je overgehaald om tegen je te getuigen, ondanks hun angst voor jou, en ondanks hun hoop dat je duizenden euro’s achterstallig salaris nog eens zou gaan betalen als zij maar zwegen over hetgeen ze gezien hadden.
In het vonnis staat dat je tien jaar geen hulpverlener mag zijn, maar dat is natuurlijk grote onzin: je bent geen hulpverlener, nooit geweest, en je mag het ook nooit meer worden. Je beweert in het interview dat je absoluut niet bang bent dat je ooit weer de fout in zult gaan. Dat is heel eng, want als je jezelf echt zou kennen, zou je het iedere dag moeten vrezen, zoals een verslaafde iedere dag alert moet blijven en zich bewust moet zijn van het risico op een terugval. Erken dat ook jij altijd kunt blijven terugvallen.
Beste Keith, doe de verslavingszorg in Nederland een plezier, en blijf er heel ver vandaan. Ga tweedehands auto’s verkopen, of verzin iets anders waarin je talent om mensen te verleiden goed van pas komt, maar blijf uit de buurt van zeer kwetsbare mensen die op zoek zijn naar iemand die ze echt kunnen vertrouwen. En ik zou blij zijn als je dat in stilte doet, die autobiografie heeft niemand nodig. Je kunt gewoon een dagboek voor jezelf bijhouden.
Groet, Bram Bakker
LEES MEER...