Herstelvlogs

Tekst: Sanne van den Boomen
Fotografie: Ritchie Pairun

‘Ik had pas laat door dat ik een verslaving had. Na vijf jaar probeerde ik zelf te herstellen, maar zonder succes. Elke keer als ik aan alcohol dacht, werd ik boos op mezelf: Het was continu strijd. Ik wilde geen hulp omdat ik dacht dat ik het zelf kon. Dat viel vies tegen. Ik zag voor me hoe ik mezelf dood zou drinken. Op een ochtend zette ik mijn eigenwijsheid opzij en belde ik om half negen ’s ochtends huilend de verslavingszorg op omdat ik opgenomen wilde worden. Gelukkig kon ik binnen een week terecht.

‘Ik werkte steeds efficiënter, stond eerder op en begon eerder met drinken’

Alle flessen leeg
Ik dronk dagelijks van ’s morgens tot ‘s avonds. Alle flessen moesten leeg. Ik kon het niet hebben als een fles half leeg was. Ik moést dronken worden, want dan was het leven veel mooier. Tijdens mijn studie was het nog ‘leuk’. Ik maakte mijn huiswerk en opdrachten zo snel mogelijk af, zodat ik rond vier uur ’s middags kon drinken. Toen ik mijn eigen mediabedrijf startte werd het een ander verhaal. Ik werkte vanuit huis en plande alles zo dat ik niemand onder ogen hoefde te komen. Ik werkte steeds efficiënter, stond eerder op en begon eerder met drinken. De flessen gingen voortaan om elf uur ’s ochtends al open. Ik zag het als een ‘beloning’ voor mijn harde werk. Op een vrije dag liep ik met een fles alcohol door de stad en een zonnebril op. Zo ging ik de hele dag door. Ik had overal schijt aan.

Creatief in herstel
Om te herstellenvan mijn verslavingverbleef ik acht weken in een kliniek. Na de kliniek kreeg ik ambulante behandeling maar dat werkte niet. De therapie werd één keer in de week besproken en dat vond ik te weinig. Voor mijn gevoel ging het te langzaam. Ik wilde vloggen proberen. Ik ben altijd erg creatief geweest en ik monteer sinds mijn vijftiende al video’s. Dit paste bij me. Met de beelden kon ik dagelijks op mijn herstel reflecteren. In overleg met de verslavingszorg mocht ik het proberen. Zo bracht ik elke week beelden mee naar de psycholoog en dan bespraken we deze. Ik zag precies terug waar ik nog aan moest werken en wat er wel al goed ging. De verslavingszorg heeft wel andere therapieën voorgesteld maar ik was er van overtuigd dat vloggen de beste optie voor mij was.

In de weken voordat ik naar de kliniek ging, wilde ik meer informatie over verslaving en herstel. Ik zocht op YouTube naar video’s met uitleg. Helaas kon ik niets vinden. Ik denk dat het mij erg zou hebben geholpen, dan wist ik tenminste wat me te wachten stond. Dat is ook één van de redenen waarom ik wilde vloggen: ik kon toen geen video’s of filmpjes vinden die me konden helpen en ik wil nu met mijn video’s anderen wél kunnen helpen. Ik denk dat dat mijn vlogs ook zo bijzonder maakt: ik ben de eerste in Nederland die over zijn herstel vlogt en vanaf het begin de kijker meeneemt in mijn herstel.

Op een slakkentempo
Toen ik net uit de kliniek kwam, ging ik ook een tijdje naar meetings. Ik vond dat ook dat te langzaam ging. Alle mensen die daar hun verhaal deden waren al veel verder in herstel dan ik. Bovendien moest ik naar de verhalen van ongeveer twintig mensen luisteren, terwijl ik het gewoon over mezelf wilde hebben, waar ík mee zat. Ik wilde aan mijn herstel werken, het liefste elke minuut of elke seconde, maar ik had het gevoel dat dat bij de meetings niet kon. Na vier meetings ging ik niet meer terug.

‘Voor mijn actieve verslaving had ik een grote afkeer van mensen met een verslaving’

Afrekenen met het stigma
Met mijn vlogs wil ik het stigma op verslaving doorbreken. Voor mijn actieve verslaving had ik zelf altijd een ontzettend grote afkeer van mensen met een verslaving. Ik dacht ook altijd dat ze dakloos waren. Nu ben ik me er bewust van dat het iedereen kan overkomen. Dat wil ik laten zien met en hoe het is om te herstellen van een verslaving. Ik wil het bespreekbaar maken. Ik vertel wat ik moeilijk vind en hoe ik daarmee omga. Bovendien vertel ik hoe ik dingen zoals verliefd worden ervaar in mijn herstel.

Een toekomst in herstel
Helaas is na anderhalf jaar mijn behandeling bij de verslavingszorg stopgezet. Volgens de behandelaars heeft het vloggen te veel invloed op mijn behandeling. Ik kreeg een ultimatum om te kiezen tussen therapie of het vloggen. Toen ik begon met filmen gingen ze ermee akkoord. Ze dachten dat ik het niet zou publiceren. Ze zijn bang dat mensen denken dat de momenten waarop het minder goed ging te wijten zijn aan behandelingen die ik kreeg. Ik ben nu op zoek naar een nieuwe behandeling. Ook al is het maar één keer per week, ik merk dat ik het nog nodig heb.

Ik ben van plan mijn bedrijf weer volledig op te pakken. Ik wil mensen heel graag helpen met mijn ervaringen. Ik weet nog niet of ik ervaringsdeskundige wil worden, maar met mijn video’s wil ik zeker iets blijven doen. Soms mis ik de avonturen uit mijn actieve verslaving, maar ik ben nu veel gelukkiger en zie de toekomst vrolijk tegemoet.’ 

21/05/2019

Schrijf je hier in voor onze wekelijkse nieuwsbrief