Lef: eerlijk, clean en nuchter

(Tekst: Rob van Vuure. Bron: Volkskrant)

Hee, een blad met Keith Bakker groot op de cover. Tekst: ‘Gevallen engel’. Wilde Javier Guzman niet? Even naar de site: inderdaad, verleden jaar al op het visitekaartje. Ook Hans van der Togt, Jack Wouterse (‘Trots op mijn verslaving’), Andy van der Meyde, Jimmy Geduld. En deze maand Ramses Shaffy-vertolker Maarten Heijmans: ‘Ik stopte cold turkey met blowen’. LEF, het enige publieksblad ter wereld ‘voor verslaafden in herstel, voor naasten en familie’, bestaat al weer ruim drie jaar. Het blad wordt, naar eigen zeggen, gemaakt door journalisten uit de doelgroep. Columnist Mick Boskamp pleit voor een bijsluiter bij het boek Kieft. Wim Kieft zegt ergens in zijn boek dat ‘éen wijntje toch geen kwaad kan’. Kan wél kwaad, gaat de columnist verder: ‘Ik ben soms ook malende, denk ik dat ik nog wel eens een XTC-tablet kan nemen. Vergeet ik dat dat ooit tot regelmatig cocaïnegebruik heeft geleid’. Columniste Mariëtte Wijne: ‘Ik voelde de hete adem van een terugval in mijn nek’. Redactrice Yolande Bastiaans: ‘Op het hoogtepunt van mijn verslaving zag ik beestjes’. Hoofdredacteur Lotje Donkers in haar voorwoord: ‘Ik liep eens door de stad en zag een bekende. Ik groette hem, maar hij negeerde mij. Terwijl we minstens een keer per week in hetzelfde AA-clubje zaten’. Columnist René van Collem (Doe Maar): vijf jaar in herstel van een heroïneverslaving.

Bladerend door LEF bespringt je éen gedachte: wat wordt er eigenlijk veel gelogen in de rest van tijdschriftenland, vooral in humbug-glossyland. Overdrijven om maar te prikkelen. ‘Nieuw: in een week tien pond afvallen!’ Gelul. ‘Elf tips voor betere sex, vanavond nog!’ Lucht. ‘Zó word je een betere voetballer’ Kul. Ik voel me door de eerlijkheid van LEF betrapt. Ik zal wat overdreven hebben, in mijn bladenmakersleven. ‘Goede coverteksten maken’, noem je dat. Tegen de oprechtheid van LEF kan geen blad op. Niks AA, maar een groepsfoto van alle medewerkers, allemaal verklaarde ervaringsdeskundigen, allemaal uit welke kast dan ook. Columnisten, velen ‘in herstel’ en daardoor overtuigend. Resultaat: zes keer per jaar een gedegen blad, afwisselend en informatief. Zware verhalen, maar ook psychiater Bram Bakker die Keith Bakker er van langs geeft. Columniste Connie St Claire, geen typefout, die Connie Palmen becommentarieert: ‘Lispelend in DWDD. Zelden zo’n staaltje klinklare nonsens gehoord. Hoe lang geleden gestopt met drinken? Een half uur?’ Boosheid over de ‘Bourgondier van het jaar 2014′, Erica Terpstra. Ernstig overgewicht beloon je niet. ‘Dan ook Marc van der Linden maar’.

En alles in een ‘eerlijke’ vormgeving: rechttoe rechtaan. Goed leesbaar, nergens slachtoffergeklaag in beeld. Net op tijd een paar slimme ‘bladenmakersrubrieken’. Junkfood. ‘Lef, Peace and Happiness’. Lefstyle. Lefgozers. Natuurlijk een pagina getallen, natuurlijk een pagina quotes.

In het hele nummer en op de site valt vaak de term ‘in herstel’. Geldt niet voor LEF. Vanaf het begin eerlijk, clean en nuchter.