Theatermaker Annabelle van de Laar bezocht samen met haar zus, die in herstel is van een verslaving, een meeting, en dat leidde tot het onderwerp van haar afstudeervoorstelling -Alleen voor vandaag- aan de Academie voor Theater en Dans in Amsterdam. ‘Tijdens die meeting dacht ik: mensen moeten deze wereld leren kennen. Er zijn zó veel stigma’s over verslaving en herstel.’
Annabelle van de Laar: ‘Als afstuderend theatermaker was ik op zoek naar wie ik eigenlijk ben en waarom ik theater maak. Ik ontdekte dat ik een lichtje wil laten schijnen op onderwerpen waar mensen vooroordelen over hebben en juist de andere kant laten zien, om stigma’s door elkaar te schudden. Mijn zus is in herstel van een verslaving en ik zelf had ook veel vooroordelen. Waarom ging ze eigenlijk om met mensen die ook een verslaving hadden gehad? Was dat wel handig? Ze nam me mee naar een meeting en binnen een avond verruimde mijn blik. Ik was verbaasd over de eerlijkheid en oprechtheid van de mensen in het fellowship. De kracht van samen, de kracht van verbinding. Ik was daar enorm van onder de indruk.’
Samenwerken
‘Na die meeting wist ik: mensen moeten deze wereld leren kennen. Er zijn zo veel stigma’s over verslaving en herstel. Mensen hebben echt geen idee. Geen idee dat het een hersenziekte is, dat je herstellen samen doet én dat je dat je hele leven doet. Ik kwam in contact met drie mensen die in herstel zijn van een verslaving en die graag theater wilden maken. Ze hadden nog nooit op een podium gestaan. In het begin repeteerden ze alleen met mij: wat is nou theater maken? Hoe werk ik? Ze vonden het natuurlijk hartstikke spannend. Later kwamen de andere vier spelers erbij. Ook geen ervaren spelers, maar een gemêleerd gezelschap van mensen met wie we de uitdaging aangingen.
We praatten veel met elkaar en hielden een soort mini-meetings. Wat uit die gesprekken kwam, brachten we in verschillende vormen op de theatervloer. ‘Moeten we niet wat meer uitleg geven?’, vroeg één van de spelers, omdat het een vrij abstracte voorstelling is. We nodigden iemand uit het fellowship uit (onze testfellow) om te komen kijken en toen hij zei ‘dit gaat over mij, dit is mijn verhaal’, wisten we dat we niets uit hoefden te leggen. Theater is de taal om dit verhaal te vertellen.’
Prachtige reacties
De voorstelling ging vorig jaar in première en afgelopen week was de reprise. Allemaal in Den Haag. Nu wil Van de Laar het land in. ‘We horen van verschillende kanten dat dit door moet gaan, omdat het zo belangrijk is voor het stigma. De gesprekken die we achteraf met het publiek voeren zijn zo waardevol. Afgelopen weekend waren er veel fellows die al eens waren geweest, maar die nu familieleden mee hadden genomen. ‘Als ze dit zien, kunnen we misschien weer beter met elkaar praten’, hoopten ze. Maar er waren ook zorgverleners die zeiden dat ze nooit meer hetzelfde naar hun werk kijken, nu ze deze voorstelling hebben gezien. Voor fellows is het heel herkenbaar, voor anderen opent het hun ogen. Dat is wat ik wilde bereiken. Omdat de voorstelling specifiek voor de huidige locatie in Den Haag is gemaakt, zijn we nu op zoek naar locaties elders in het land waar we hem ook op kunnen bouwen. Ik heb er alle vertrouwen in dat dat lukt.’
Heb je het gemist? Houd dan de Facebookpagina in de gaten voor nieuwe ontwikkelingen rondom de voorstelling Alleen voor vandaag van theatermaker Annabelle van de Laar.
Foto: Roelof Pot
LEES MEER...