Ben Sessa, Brits psychiater en auteur van The Psychedelic Renaissance wil fondsen werven om de werking van partydrugs te testen op veteranen. Hij vindt dat de maatschappij vreemd omgaat met drugs. ‘We schrijven zesjarige kinderen met ADHD amfetamines voor en geven mentaal zieken methadon. MDMA is veel minder giftig, maar toch controversieel. Voor veel wetenschappers, artsen en farmacologen is dit heel frustrerend’. Daarom pleit Sessa ervoor dat het gebruik van drugs als MDMA, lsd en ketamine eens grondig onderzocht wordt.

Middelen met onaanvaardbare risico’s
Ton Nabben is drugsonderzoeker aan de Universiteit van Amsterdam. ‘MDMA is een mooi voorbeeld van een partydrug met een therapeutische werking. In de jaren zeventig en tachtig werd het binnen de psychiatrie ingezet.’ De therapeutische werking van MDMA is dat je een spontane behoefte krijgt om te knuffelen, het gevoel krijgt te zweven en dat je je verliefd voelt. De reden dat MDMA op de lijst van middelen met onaanvaardbare risico’s staat, komt door de eventuele gevolgen van gebruik: het kan leiden tot uitdroging en oververhitting met als gevolg dat spieren en organen minder goed werken. Daarnaast kan het gebruik leiden tot een herseninfarct, coma of de dood.

‘Morele paniek over lsd’
Ton Nabben vervolgt: ‘In Nederland is lsd in de jaren zestig gebruikt in een medische setting. Maar toen kwam een verbod en werden alle programma's stopgezet. In de VS was een soort morele paniek ontstaan over lsd. Mensen sprongen uit ramen of pleegden zelfmoord, nadat ze in een bad trip waren beland. Op dat moment was er natuurlijk weinig over bekend. Hoeveel je neemt, waar en met wie: dat speelt een grote rol bij lsd. Maar op het moment dat wetenschappers hier de eerste inzichten over kregen, mocht het niet meer gebruikt worden.’

Dan is er nog ketamine. De drug is volgens experts een mogelijk interessant medicijn tegen depressie. Antidepressiva werkt na dagen of weken, ketamine zorgt na enkele uren al voor het verdwijnen van depressieve klachten. Het nadeel is dat het effect niet langdurig is en dat gevolgen op de lange termijn angst of verwarring zijn.

Het mogelijk gebruik van partydrugs voor medische doeleinden lijkt steeds minder taboe te worden. Nabben: ‘Steeds meer wetenschappers scharen zich achter het gebruik ervan en er worden congressen rond georganiseerd. Er is duidelijk een heropleving gaande.’