Jack Wouterse schittert nogmaals in de indrukwekkende monoloog over verslaving. Wouterse neemt je mee naar het hart, de ziel en de waanzin van de verslaving: zucht. Met een indringend staccato van woorden laat acteur, en verslaafde in herstel, Wouterse het publiek zien en horen waar het bij een verslaving nou echt om draait: de obsessieve en compulsieve drang naar… eten in dit geval. Als Wouterse het op zeker moment uitschreeuwt: ‘Ik wil eten! Nee, Ik MOET eten!', is er niemand in het publiek die twijfelt aan de dwangmatige impulsen en gedachten hierachter.
Wouterse beeldt met een geweldig staaltje acteerkunst de gevoelens uit die onlosmakelijk met een verslaving verbonden zijn. De schaamte, de leegheid en de zelfhaat. ‘Ik ben zwart van binnen; ik ben al dood. Ik ben een slaaf van het leven.’ De kwetsbaarheid druipt ervan af wanneer Wouterse zich (letterlijk) bloot geeft en het publiek kennis laat maken met de vleselijke gevolgen van zijn verslaving. 
Slaaf weet door een potpourri van woorden en mantra’s uit te leggen wat de wereld van de krankzinnigheid van verslaving inhoudt. Het stuk is rauw, eerlijk, persoonlijk en indringend tot op het bot. Helemaal tot aan het einde, wanneer Wouterse de keuze maakt om af te slaan en slaaf af te worden. Kijk, voel, luister en huiver…
SLAAF is in september en oktober in het land te zien. Kaarten en speellijst op www.rotheater.nl

Lef Magazine geeft 3 x 2 kaarten weg. Hoe?  https://www.facebook.com/RedactieLefMagazine