Zorg bij dubbele diagnose kan en moet beter

De zorg voor mensen met verslaving die daarnaast ook een andere psychische aandoening hebben, schiet tekort. Cliënten hebben behoefte aan geïntegreerde behandelingen, meer expertise van ervaringsdeskundigen en nazorg. Professionals willen betere richtlijnen, actieplannen en deskundigheidsbevordering.

In opdracht van Kenniscentrum Phrenos en Verslavingskunde Nederland deed onderzoeksbureau Mark Bench onderzoek naar comorbiditeit bij mensen met een verslaving. Het blijkt dat zij vaak niet adequaat worden geholpen. De screening op dubbele diagnoses gebeurt te weinig en meestal worden cliënten maar voor één van hun aandoeningen behandeld. De groep heeft behoefte aan een gecombineerde behandeling van aandoeningen, de inzet van ervaringsdeskundigheid, een respectvolle bejegening en goede nazorg. Ook twee derde van de professionals is van mening dat er geen goede richtlijnen zijn, te weinig middelen voor deskundigheidsbevordering, geen goede samenwerking en te weinig tijd voor goede diagnostiek. Een derde gebruikt nooit een screeningsinstrument om psychische dan wel verslavingsproblemen te inventariseren. Om de zorg rondom dubbele diagnoses te verbeteren is het onder andere van belang dat professionals goed geschoold worden en dat er geïnvesteerd wordt in de samenwerking tussen aanbieders van zorg bij psychische aandoeningen en verslaving. De komende tijd zal in kaart gebracht moeten worden hoe de zorg voor deze groep zo goed mogelijk ingericht kan worden. Nader onderzoek naar preventieve maatregelen rondom middelengebruik in de geestelijke gezondheidszorg is wenselijk.

 Datum 13-5-2020
 

 

 

Reageer reacties (2)

Jelle(13. mei 2020)

Die was er wel, maar is wegbezuinigd.Vijftien jaar geleden werkte ik in een therapeutische leefgemeenschap voor mensen met een dubbele diagnose, Arta AanZet. Eerst hun (verschillende) afkickfase in een andere lokatie, daarna 8 tot 12 maanden bij ons.
Successcore was hoog. Verschillende nazorgtrajecten, eigen nazorghuizen, langdurig volgen en begeleiden werkte prima.
Maar klinisch is natuurlijk veel goedkoper, en zogenaamd empowering als ze in hun eigen huis blijven wonen.

Andy(31. mei 2020)

helemaal eens Jelle ik heb in 2006/7 eerst bijna 2 jaar in voor mij na-oorlogse generatie problematiek /Ptts in een gespecialiseerd centrum gezeten, om daarna in 2009 voor mijn verslaving dd naar Arta  te gaan. trajecten waren lang. En voor mij nu gezien persoonlijk beter .

LEES MEER...